Ти си рекол, Господи: Без мене не можете ништо да правите, па затоа помогни ни и ова дело, од нас започнато, Сам Ти заврши го, во името на Отецот и Синот и Светиот Дух. Амин!

Тоа беа зборовите кои постојано одѕвонуваа во срцата на младите од Македонската Православна Заедница во Австралија, додека го подготвуваа петтиот по ред јубилеен младински семинар, кој традиционално и овојпат се оддржа на монашко тло, односно во манастирот на св. Прохор Пчински во Донибрук во саботата на 10-ти септември.

Милостив е Господ и човекољубив, Кој не сака грешникот да загине, туку да се покае и спаси. Затоа и по Негова промисла, оваа година темата на семинарот беше насловена како „Искушенијата во современиот свет и Православната психотерапија на душата“. Активностите започнаа по завршувањето на утринската духовна терапија на светата Евхаристија на која верните ги примија ги вистинските Тело и Крв Христови, кога со свои беседи се претставија високопреосвештениот митрополит Петар, преподобниот игумен на манастирот св. Прохор Пчински – отец Гаврил Галев, отец Глигор Киселинов, свештенослужител во храмот посветен на св. Злата Мегленска и Генадиј Бекшеев, Д-р по психологија и ипоѓакон во храмот Покров на Богородица на Руската Православна Црква.

Владиката Петар говореше за лекувањето на душата во Православната Црква, давајќи објасненија што претставува душата, а бидејќи таа е неразделна единка од заедницата со нејзиниот Творец, даде разбирливи примери и за тоа Кој е и што претставува Бог. Притоа нагласи дека за да се стигне до исцеление во духовна смисла, треба да се ослободиме од високоумието и да се приклониме кон длабокото покајание, посочувајќи го случајот со апостол Павле. Имено, светите апостоли Петар, Јаков и Јован биле присутни на светата гора Тавор при Преображението и успеале да ги почувствуваат и доживеат двете светлини – несоздадената Божја светлина и создадената светлина што доаѓа од сонцето, од созданието. Само четириесет дена потоа, св. Апостол Петар, кој го доживеал претвкусот на обожувањето, се одрекол од Христа и направил грев. Но, немало никакво чекање за неговото длабоко покајание, туку ад хок веднаш се сетил дека направил голем грев и почнал со длабоко покајание. Доволно било само што го слушнал петолот да запее, како што му рекол Христос: „додека петел не запее, трипати ќе се откажеш од Мене“, се наведнал на ѕидот и горко плачел. Но, не плачел само тогаш за тој грев. Целиот свој живот плачел за својот грев. Секое утро кога ќе го чуел петелот, плачел за својот грев, и тоа длабоко покајание и исповед уште повеќе го дигнал до обожение.

Во својата беседа, отец Глигор Киселинов, свештенослужител во храмот посветен на св. Злата Мегленска во Мелбурн, во врска со православната психотерапија нагласи дека лекувањето на душата се состои најнапред во очистување на умот и срцето од гревовите и страстите, како и обновување и осветлување на затемнетиот образ Божји во нас. Нашиот ум треба да се преуми, да го смени начинот на размислување и резонирање, кое нешто сега се базира на логиката на гревот. Поточно, умот треба да се усмери, да се сврти во обратна насока – од гревот да се сврти кон Бога. И штом ќе се очисти човекот од гревот, тогаш на него му се враќа првобитната убавина, каков што бил создаден, дури и повеќе од тоа – тој стапува во заедница со Бога, односно се соединува со Бога и се обожува. Дури кога, според зборовите на св. ап. Павле: ,,човечкото тело ќе стане храм на Св. Дух” (1. Кор. 6, 19), можеме да кажеме дека терапијата на Црквата успеала.

Отец Гаврил вниманието го сврте на современите искушенија во светот, на кои дури ниту православните христијани не се имуни. Правејќи еден историски осврт на воочливата појава на деградирањето на општеството, преку отцепување на западната црква од Православието и појавата на Протестантизмот како последица од незадоволството на грешките на веќе отцепената западна заедница, па сé до стапувањето на сцена на револуциите од типот на индустриската, француската и сексуалната револуција и современиот хуманизам, кој на местото на Бог за центар го има поставено човекот, и глобализацијата на со „њу ејџ“ религијата, која е модерно враќање на старите пагански верувања и практики, отец Гаврил најголемата причина за денешното отстапување од Вистината го најде во уништувањето на најбитната клетка на општеството, а тоа е – семејството. Имено, жената е мајка и столб на семејството. Целта на непријателот на човечкиот род сега била да го нападне, разбие семејството. Поттикнати од неколку небогољубиви  слободноумни личности  жената била извадена надвор од своето семејство. Точно е и тоа дека навистина жената била во подредена положба но пред се заради гордоста на животот, мислејќи дека преку тоа стекнуваат своја лична слобода, стануваат робови на системот и се разбива основната клетка на општеството, а тоа е семејството. А децата наместо да добиваат домашно воспитание и грижа од мајката, тие биват оставани на грижа на некој туѓ или на улицата. Кога ке се извади главниот столб на една градба, таа ја губи стабилноста и подоцна паѓа. Поради тоа, подоцна рефлектирало на семеиството драстично да се намали, а особено со т.н. планирање на семејството. Во денешно време, кога жената е еманципирана, која ги има истите права како и мажите, наместо да се грижи за своето семејство, да раѓа деца, да ги сака и воспитува, таа се бори за стекнување на капитал и слава (кариера). На тој начин се деградира општеството до корен.

Антихристот подотвувајки си терен, најнапред со истерувањето на жената од дома, преварајки го предходното, беше нападнат бракот и семејството. Со сексуалната револуција, а посебно со хомусексуализмот, се задава решителен удар и кон тоа малку преостаната здраво ткиво на опшеството, бракот и раѓањето на деца во него. Ова е веќе уништување на дрвото на семејството од корен.

Причините за напуштање на реалниот и вистински живот се ѓаволските измами преку примамливи понуди, коишто недуховните луѓе, оние кои немаат свој духовен отец и кои не се раководени од него, туку се раководени од своите страсти, несвесни за нив, ги прифаќаат. А тоа е напуштање на тесниот пат и вечните добра и одење по широкиот пат, задоволување на страстите и похотите, што во суштина е одење по патот на ѓаволот и наследување на вечната смрт, како последица на тоа.

Последниот говорник, ипоѓакон д-р Генадиј Бакшеев, кој говореше со благослов на неговиот духовен Отец, даде свое стручно мислење за Праволславната и секуларната (световната) психологија. Тој обрна посебно внимание на модерните психички болести, особено депресијата. Д-р Генадиј Бакшеев стави голем акцент на познавањето и откриванјето на изворот на психолошките болести и правилното расудуванје и практикување на правилна терапија, бидејки сепак, човекот е создаден од тело и од дух, па така следува и телесно (медицинско) и духовно (православно) лекување. Од медицинска страна, наброи и наведе примери од многубројните медицински третмани за психолошки (ментални) болести, а како главен Православен психотерапевски третман ја наведе молитвата.

“Ние ги храниме нашите тела барем трипати во денот, но колку често ги храниме нашите души? Ако не се молиме, нашите души можат да изгледаат како јаболко, ако го оставите надвор, изложено на сонцето, дождот, студенилото, што ке стане со него? Тоа ќе го изгуби својот сок, ќе се распадне. Тоа би се случило и со нашата душа. “

Иако беше предвидено прадавањата и дускусиите да завршат до 16:00 часот, поради големата заинтересираност на слушателите беше продолжена уште час и половина, по што следеше трпеза на љубовта, а потоа и вечерна Богослужба.

Присутните на семинарот, покрај со духовното слово понудено од говорниците, можеа и визуелно да се насладат со иконописните изработки од иконописната школа при манастирот, со која раководи игуменот Гаврил. Исто така, беше изложена и дел од македонската култура – народни носии во дизајни од разни краеви на нашата татковина, рачни изработки од глина и месинг, а покрај тоа, преку цртежи и фотографии беше доловена и пренесена целата историја на Македонската Православна Младинска организација во Австралија, почнувајќи од нејзините почетоци со отец Тоне Гулев по благослов на митрополит Петар, па се’ до ден денеска, кога зад себе таа има оставено голем број организирани настани, кои засекогаш ќе останат во сеќавање. Отец Гаврил од свое име и од името на МОЈА му подари на Неговото Високо Преосвештенство г. Петар икона на „Добриот Пастир“, изработена во иконописната школа во манастирот, како благодарност на неговата грижа за маладите на оваа Епархија, за многу години.

Аргирета Атева

Силвана Георгиев

 Извор: http://www.stprohor.org.au/v-moya-%d1%81%d0%b5%d0%bc%d0%b8%d0%bd%d0%b0%d1%80/#respond