21.12.2010 год.

(вторник)

 КОН СОВЛАДУВАЊЕ НА НОВО-ЗАВЕТНИОТ ПРЕДИЗВИК

Со почетокот на Божикниот пост, да го започнеме заедно и подвигот на читање на Новиот Завет, следејќи го 40 дневниот распоред.

24-ден

24 ден: Дела 23-28
23 | 24 | 25 | 26 | 27| 28
 

Глава  23                                     

 1 А Павле погледна кон Синедрионот и рече: „Мажи браќа, јас живеев со наполно чиста совест пред Бога до овој ден.”
  2 Тогаш првосвештеникот Ананиј им нареди на оние, кои стоеја до него, да го удрат по устата.
  3 Тогаш Павле му рече: „Бог ќе те удри тебе, варосан ѕиду! И ти седиш за да ми судиш според Законот, а заповедаш да ме бијат против Законот!”
  4 А оние, кои стоеја наоколу рекоа: „Божјиот првосвештеник ли го хулиш?”
  5 И Павле рече: „Не знаев, браќа, дека е првосвештеник; зашто е напишано: „Не зборувај лошо за началникот на својот народ!”
  6 Бидејќи Павле знаеше дека едниот дел се садукеи, а другиот фарисеи, извика во Синедрионот: „Мажи браќа, јас сум фарисеј, син фарисеев; ме судат заради надежта во воскресението на мртвите.”
  7 И кога го рече тоа, настана расправа меѓу фарисеите и садукеите, и собирот се раздели;
  8 зашто садукеите велат дека нема воскресение, ни ангели, ни дух, а фарисеите ги признаваат и двете.
  9 Така настана голема врева. И некои книжевници од фарисејската странка станаа и се препираа, велејќи: „Не наоѓаме никакво зло во овој човек, и ако му зборувал дух или ангел, тогаш да не му се противиме на Бога.”
10 И бидејќи расправата стана голема, заповедникот се исплаши да не го раскинат Павла, и заповеда на војската да слезе и да го грабне од нивна средина, и да го одведат во тврдината.
11 Идната ноќ Господ застана пред него и му рече: „Не бој се, Павле! Секако, како што сведочеше за Мене во Ерусалим, така треба да сведочиш и во Рим.”
12 И кога се раздени Јудејците се собраа и се заколнаа, дека не ќе јадат ниту ќе пијат додека не го убијат Павла.
13 Беа повеќе од четириесет, кои ја дадоа таа заклетва.
14 Тие дојдоа при првосвештениците и старешините и им рекоа: „Се заколнавме со заклетва, дека нема да вкусиме ништо додека не го убиеме Павла.
15 Затоа вие, сега, заедно со Синедрионот, поднесете му барање на заповедникот да го доведе долу при вас, како да сакате поточно да го испитате неговото дело; а ние сме готови да го убиеме пред да се приближи.”
16 Но синот на Павловата сестра чу за заседата, дојде и влезе во тврдината и му јави на Павла.
17 А Павле повика еден од стотниците и рече: „Одведи го момчево при заповедникот, зашто има да му соопшти нешто!”
18 Стотникот го зеде и го одведе при заповедникот и рече: „Затвореникот Павле ме повика и ме замоли да го доведам при тебе ова момче, зашто има да ти каже нешто.”
19 Тогаш заповедникот го зеде за рака и се повлече со него насамо и го праша: „Што има да ми соопштиш?”
20 А тој рече: „Јудејците се договорија да те замолат да го одведеш утре Павла долу, во Синедрионот, како да сакаат поточно да се распрашаат за него.
21 Но немој да ги послушаш, зашто го дебнат повеќе од четириесет нивни луѓе, кои се заколнаа, да не јадат ниту да пијат додека не го убијат. И сега се подготвени, само го чекаат твоето ветување.”
22 Тогаш заповедникот го пушти момчето и му нареди: „Не кажувај никому, дека ми го јави ова.”
23 И повика двајца од стотниците и рече: „Пригответе двеста војници, седумдесет коњаници и двеста стрелци, за да тргнат за Ќесарија во третиот час на ноќта.
24 Пригответе и добиток, за да го качат Павла и да го одведат безбедно до управителот Феликс!”
25 И напиша писмо со следнава содржина:
26 ”Клаудиј Лисиј до угледниот управител Феликс - поздрав!
27 Овој маж го фатија Јудејците и сакаа да го убијат; јас дојдов со војската и го извлеков, кога научив дека е Римјанин.
28 Сакајќи да ја научам причината за која го обвинуваат, го доведов долу во нивниот Синедрион.
29 И најдов дека го обвинуваат заради спорни прашања на нивниот Закон, но дека нема никаква вина, која заслужува смрт или окови.
30 А кога ме известија дека се подготвува напад против овој човек, веднаш го испратив при тебе и обвинителите ги упатив да кажат, пред тебе, што имаат против него. Биди здрав!”
31 Тогаш војниците го зедоа Павла, според дадената им заповед, и го одведоа ноќе во Антипатрида;
32 а утреден ги оставија коњаниците да одат со него, а тие се вратија во тврдината.
33 А кога влегоа во Ќесарија, му го врачија писмото на управителот и му го претставија и Павла.
34 А кога го прочита писмото, го праша од која област е, и научи дека е од Киликија;
35 му рече: „Ќе те ислушам кога ќе дојдат и твоите обвинители. „ И заповеда да го чуваат во Иродовата преторија.
 

Глава  24

 1 А по пет дена првосвештеникот Ананиј слезе со неколку старешини и со некој си говорник Тертил, и истапија пред управителот против Павла.
  2 И кога го повикаа, Тертил почна да го обвинува, велејќи:
  3 ”Голем мир уживаме благодарејќи тебе и со твојата грижливост многу нешта се поправија во народов; тоа, ние, честити Феликсе, со секаква благодарност го признаваме на секој начин и на секое место;
  4 но, за да не те задржувам повеќе, те молам да нè ислушаш накратко со твојата благост.
  5 Еве, најдовме дека овој човек е зараза, дека предизвикува препирки меѓу сите Јудејци по целиот свет и дека е водач на назарејската секта.
  6 И се обиде да го оскверни и Храмот, и ние го фативме и сакавме да му судиме според нашиот Закон,
  7 но дојде заповедникот Лисиј, со голема сила, и го грабна од нашите раце,
  8 и заповеда неговите обвинители да дојдат при тебе. Ако го испиташ самиот, ќе можеш да узнаеш од него, сè за што ние го обвинуваме.”
  9 А Јудејците потврдија дека е така.
10 А кога управителот му даде знак да зборува, Павле одговори: „Бидејќи знам дека многу години си му судија на народов, јас, на драго срце, ќе зборувам во своја одбрана.
11 Ти самиот можеш да дознаеш дека нема повеќе од дванаесет дена, откако отидов горе во Ерусалим, на поклонение,
12 и не ме најдоа ни во Храмот, ни во синагогите, ниту во градот да са расправам со некого или да го бунам народот,
13 а не можат ни тебе да ти го докажат она заради што ме обвинуваат сега.
14 Но тебе ти признавам: дека според Патот, кого тие го наречуваат ерес, така Му служам на Бога на нашите татковци, верувајќи во сè што е напишано во Законот и Пророците,
15 и дека се надевам во Бога, како и овие сами, дека ќе има воскресение на праведните и неправедните.
16 Затоа и самиот се трудам секогаш да имам чиста совест и пред Бога и пред луѓето.
17 По многу години дојдов да му донесам милостина на својот народ и да принесам жртви,
18 при што ме најдоа, очистен во Храмот, не со народ и не со врева. И некои Јудејци од Азија,
19 кои требаа да излезат пред тебе и да ме обвинат, ако имаа нешто против мене.
20 Или овие сами нека кажат каква неправда најдоа на мене, кога стоев пред Синедрионот,
21 освен ако се работи за овој еден збор што го реков гласно, стоејќи меѓу нив: ‘заради воскресението на мртвите ме судите денес!’”
22 Тогаш Феликс, кој доста добро го познаваше тој Пат, го одложи нивното дело, велејќи: „Кога ќе дојде илјадникот Лисиј, ќе го решам вашето дело.”
23 А на стотникот му заповеда да го чуваат; но да му даваат извесна слобода и да не му бранат никому од неговите да му служат.
24 А по неколку денови дојде Феликс со својата жена Друзила, која беше Јудејка, го повика Павла и ги слушаше неговите зборови за верата во Исуса Христа.
25 А кога зборуваше за праведноста, за воздржувањето и за идниот суд, Феликс се уплаши и одговори: „Сега оди си! И кога ќе најдам време, пак ќе те повикам.”
26 Меѓутоа се надеваше дека Павле ќе му даде сребреници; затоа почесто го повикуваше и разговараше со него.
27 А кога се наполнија две години, Порциј Фест го наследи Феликса; сакајќи да им угоди на Јудејците, Феликс го остави Павла во окови.

Глава  25

 1 А кога Фест ја зеде власта над покраината, по три дни, од Ќесарија отиде горе во Ерусалим,
  2 каде свештеничките главатари и јудејските првенци истапија пред него против Павла, и го молеа,
  3 барајќи услуга против него, за да го спроведе во Ерусалим; поставувајќи заседа за да го убијат на пат.
  4 Но, Фест во одговор рече дека Павле се пази во Ќесарија, каде и тој самиот скоро ќе отиде.
  5 „Затоа - рече тој - влијателните меѓу вас нека слезат со мене; и ако е виновен во нешто тој човек, нека го обвинат.”
  6 Откако слезе во Ќесарија, се задржа меѓу нив осум или десет дена, и веќе утреден седна во судот и заповеда да го доведат Павла.
  7 А кога тој дојде, го опкружија Јудејците, кои дојдоа од Ерусалим, и изнесоа против него многу тешки обвиненија, кои не можеа да ги докажат;
  8 а Павле во своја одбрана велеше: „Со ништо не се огрешив ни против јудејскиот закон, ни против Храмот, ни против ќесарот.”
  9 Но Фест, сакајќи да им угоди на Јудејците, му одговори на Павла и рече: „Сакаш ли да отидеш горе, во Ерусалим, и да ти се суди таму за ова, пред мене?”
10 А Павле рече: „Стојам пред ќесаревиот суд - каде треба да бидам суден. На Јудејците не им сторив никаква неправда, што и ти знаеш многу добро.
11 Ако сум пак виновен, или ако направив нешто што заслужува смрт; не бегам од смртта. Но, ако нема ништо од она за што овие ме обвинуваат, никој не може да ме предаде на нив, за да им угоди. Се повикувам на ќесарот.”
12 Тогаш Фест поразговара со својот совет и одговори: „Се повика на ќесарот, при ќесарот ќе одиш.”
13 Кога поминаа неколку денови, царот Агрипа и Верникија дојдоа во Ќесарија, за да го поздрават Феста.
14 И бидејќи таму се задржаа повеќе денови, Фест го изнесе пред царот Павловото дело: „Феликс остави еден човек во окови,
15 против кого - кога бев во Ерусалим - истапија свештеничките главатари и јудејските старешини и бараа да го осудам.
16 Јас им одговорив дека Римјаните немаат обичај да предадат некого, пред обвинетиот да се соочи со своите обвинители, и да добие прилика да се брани од обвинението.
17 И така, кога тие дојдоа тука заедно, јас на другиот ден - без никакво одлагање - седнав на судиската столица и заповедав да го доведат човекот.
18 Но обвинителите, кои стоеја околу него, не го обвинија ниту за едно зло дело, за кое претполагав,
19 туку имаа против него некои препирки за нивната вера и за некој Исус, Кој умрел, а за кого Павле тврдеше дека е жив.
20 А јас, не знаејќи што да правам во расправата, за такви нешта, го прашав дали сака да оди во Ерусалим, за да му се суди таму за тоа.
21 Но, бидејќи Павле се повика на Августа, за да биде запазен до неговата одлука; заповедав да го чуваат додека не го испратам при ќесарот.”
22 Тогаш Агрипа му рече на Феста: „И јас би сакал да го ислушам тој човек.” И тој рече: „Утре ќе го чуеш.”
23 И така, утредента, кога Агрипа и Верникија дојдоа со голем блесок и влегоа во судницата, заедно со илјадниците и со најугледните луѓе во градот; по Фестова заповед го доведоа Павла,
24 и тогаш Фест рече: „Царе Агрипа и сите вие мажи, кои сте тука! Гледајте го овој, заради кого целото множество Јудејци навалија врз мене во Ерусалим и тука, викајќи дека не треба повеќе да живее.
25 Но, јас најдов дека не направил ништо што заслужува смрт; и бидејќи тој самиот се повика на Августа, решив да го испратам.
26 За него немам ништо веродостојно да му напишам на господарот; затоа го изведов пред вас, царе Агрипа, за да имам што да напишам по испитувањето.
27 Зашто ми се чини неразумно да биде испратен окован човек, а да не бидат соопштени обвиненијата против него.”

Глава  26

   1 Тогаш Агрипа му рече на Павла: „Ти се дозволува да зборуваш за себе.” И така Павле ја пружи раката и почна да зборува во своја одбрана:
  2 ”Царе Агрипа, се чувствувам среќен, што можам да се бранам денес пред тебе, од сè што ме обвинуваат Јудејците;
  3 толку повеќе што ти ги познаваш добро јудејските обичаи и нивните препирки. Затоа те молам да ме ислушаш со трпение.
  4 Каков беше мојот живот од младини, што го поминав најпрвин меѓу својот народ во Ерусалим, тоа го знаат сите Јудејци,
  5 зашто ме познаваат од почетокот (ако сакаат да посведочат), дека живеев како фарисеј, според најстрогата следба на нашата религија.
  6 И сега стојам пред судот заради надежта во ветувањето, што Бог им го даде на нашите татковци,
  7 а за кое нашите дванаесет племиња се надеваат дека ќе го постигнат, служејќи постојано ноќе и дење. Заради таа надеж, царе, Јудејците ме обвинуваат.
  8 Зошто при вас се смета за неверојатно, дека Бог воскреснува мртви?
  9 И јас мислев дека треба да вршам многу нешта против името на Исуса Назареецот;
10 што и го правев во Ерусалим; откако добив овластување од првосвештениците затворив мнозина од светите во темница, а кога ги убиваа давав глас за тоа.
11 И многупати ги мачев во сите синагоги и ги принудував да хулат; и прекумерно разјарен против нив, ги гонев и по туѓите градови.
12 Кога за тоа патував во Дамаск со власт и налог од првосвештениците,
13 на сред бел ден, на патот, царе, видов светлина од небото, посилна од сончевиот блесок, која нè осветли мене и оние, кои патуваа со мене;
14 и кога сите паднавме на земја, чув глас, кој ми зборуваше на еврејски јазик: ‘Савле, Савле, зошто Ме гониш? Тешко ти е да се риташ против остенот!’
15 А јас реков: ‘Кој си Ти Господине?’ Господ рече: ‘Јас сум Исус, Кого Ти го гониш.
16 Но стани и застани на своите нозе; зашто затоа ти се јавив, за да те назначам за служител и за сведок како за ова што го виде, така и за она во кое ќе ти се Објавам;
17 избавувајќи те од луѓево и од народите, при кои те праќам сега,
18 за да им ги отвориш очите, и да се обрнат од темнината кон светлината; од сатанската власт кон Бога, и преку верата во Мене да примат опростување на гревовите и наследство меѓу осветените.’
19 Затоа, царе Агрипа, не му бев непокорен на небесното видение;
20 туку им објавив прво во Дамаск, потоа во Ерусалим и по целата Јудејска Земја, а и на народите, дека треба се покајат и да се обрнат кон Бога, вршејќи дела достојни за покајание.
21 Затоа Јудејците ме фатија во Храмот и се обидоа да ме убијат.
22 Но со помошта што ја добив од Бога стојам до денешниот ден и им сведочам на малото и на големото, не зборувајќи ништо друго освен она што Пророците и Мојсеј рекоа дека ќе се збидне:
23 дека Христос ќе пострада и дека - како прв воскреснат од мртвите - ќе им навести светлина и на народот и на народите.”
24 А кога го изнесе тоа во своја одбрана, Фест му рече со силен глас: „Безумствуваш Павле! Твоите многубројни писма те довеле до лудило!”
25 А Павле рече: „Не сум луд, честит Фесте, туку зборувам вистина и со здрав разум,
26 зашто и царот, кому му зборувам слободно, знае за тоа. Имено, не верувам дека му е непознато нешто од ова, зашто ова не се збидна во некој агол.
27 Им веруваш ли, царе Агрипа, на пророците? Знам дека им веруваш!”
28 А Агрипа му рече на Павла: „Со малку ли, сакаш да ме убедиш да станам христијанин!”
29 А Павле рече: „Би Го молел Бога, со малку или со многу, не само ти, туку и сите, кои ме слушаат денес, да станете такви каков што сум јас, освен овие окови.”
30 Тогаш стана царот и управителот, Верникија и сите, кои седеа со нив,
31 и се повлекоа, и зборуваа меѓу себе, велејќи: „Овој човек не направил ништо, што заслужува смрт или окови.”
32 А Агрипа му рече на Феста: „Овој човек, можеше да биде ослободен, ако не се повикал на ќесарот.”

Глава  27

 1 А кога беше решено да отпловиме за Италија, му ги предадоа Павла и некои други затвореници на еден стотник од Августовата чета, по име Јулие.
  2 Влеговме во еден адрамиски брод, кој ќе пловеше во азиски приморски места и испловивме; со нас беше Аристарх, Македонец од Солун.
  3 На другиот ден пристигнавме во Сидон, и Јулие - кој постапуваше човекољубиво со Павла, му дозволи да отиде при своите пријатели, за да се погрижат за него.
  4 А кога тргнавме оттаму, пловевме во завет под Кипар, зашто ветровите беа спротивни.
  5 Откако го препловивме морето покрај Киликија и Памфилија, стигнавме во Ликиска Мира.
  6 Таму стотникот најде еден александриски брод, што пловеше за Италија, и нè префрли во него.
  7 Повеќе денови пловевме бавно и одвај стигнавме спроти Книд; бидејќи ветерот ни пречеше да допловиме таму, пловевме покрај Салмона, во завет на Крит.
  8 Пловејќи со мака покрај брегот, стигнавме до едно место, наречено Добри Пристаништа, близу кое беше градот Ласеја.
  9 Но кога помина многу време, а пловењето веќе беше опасно, зашто и постот веќе беше минал, Павле ги советуваше,
10 велејќи им: „Мажи, гледам дека пловењето ќе биде со мака и со голема загуба не само за товарот и бродот, туку и за нашите души.”
11 Но стотникот повеќе им веруваше на кормиларот и на сопственикот на бродот отколку на Павловите зборови.
12 Бидејќи пристаништето не беше згодно за зимување, повеќето одлучија да се отплови оттаму, - за да стигнат, ако некако би било возможно, до критското пристаниште Финик, што гледа кон југозапад и северозапад, и да презимуваат таму.
13 А кога дувна јужниот ветер, помислија дека можат да ја остварат својата намера, ја дигнаа котвата и запловија сосем покрај Крит.
14 Но скоро после тоа задува од Крит бурен ветер, наречен североисточник;
15 и кога го зафати коработ, кој не можеше да му се противставува на ветерот; му се предадовме и така нè носеше;
16 и кога поминувавме на завет на едно островче, кое се вика Клавда, одвај можевме да го фатиме чунот,
17 и кога го подигнаа на коработ, ги употребија помошните средства и го изврзаа коработ. Но, боејќи се да не удрат во Сирт, ги спуштија платната и така беа носени натаму.
18 Бидејќи нè зафати жестока бура, на другиот ден почнаа да го исфрлаат товарот;
19 а на третиот ден со свои раце ја исфрлија опремата од коработ.
20 Бидејќи повеќе денови не се покажаа ни сонцето ни ѕвездите, а силната бура не попушташе, најпосле исчезна секоја надеж дека ќе се спасиме.
21 А после долго нејадење, Павле застана меѓу нив и рече: „Мажи, требаше да ме послушате и да не тргнуваме од Крит, и ќе бевме поштедени од оваа неволја и штета.
22 И сега ве опоменувам да бидете бодри, зашто ниедна душа од вас нема да се изгуби, освен коработ.
23 Зашто ангел од Бога, Кому Му припаѓам и Кому Му служам, застана до мене ноќеска,
24 и рече: „Не бој се, Павле! Ти треба да дојдеш пред ќесарот, и еве, Бог ти ги подарува сите, кои пловат со тебе.”
25 Затоа, мажи, бидете смели! Зашто Му верувам на Бога, дека ќе биде така како што ми е ветено.
26 Но, ние треба да бидеме исфрлени на некој остров.”
27 А кога настапи четиринаесеттата ноќ, откако бевме терани таму-ваму по Адрија, околу полноќ, бродарите почувствуваа дека се приближуваме до некоја земја.
28 Го фрлија висакот за мерење на длабочина и најдоа дваесет фати, длабочина. Малку потаму го фрлија пак и најдоа петнаесет фати.
29 Боејќи се да не удриме во гребените, спуштија четири котви од задниот дел на бродот; и чекаа да се раздени.
30 А кога бродарите сакаа да побегнат од бродот и го спуштија чунот во морето, под изговор дека сакаат да ги спуштат котвите од предниот дел на бродот,
31 Павле им рече на стотникот и на војниците: „Ако овие не останат на бродот, вие не можете да се спасите!”
32 Тогаш војниците ги пресекоа јажињата на чунот и го оставија да падне.
33 А пред разденување, Павле ги молеше сите да јадат и рече: „Денес е четиринаесеттиот ден, како чекате и поминувате без јадење, не вкусувајќи ништо.
34 Затоа ве молам да јадете, зашто тоа е за вашето избавување. На ниеден од вас нема да му пропадне ни влакно од главата.”
35 И кога го рече тоа зеде леб и Му благодари на Бога пред сите, го раскрши и почна да јаде.
36 И сите се ободрија, па и самите јадеа.
37 А во бродот нè имаше вкупно двеста седумдесет и шест души.
38 Кога се наситија, го олеснија бродот, исфрлајќи ја пченицата во морето.
39 А кога се раздени, не ја препознаа земјата, но забележаа еден залив со достапен брег и одлучија таму да го натераат бродот, ако биде возможно.
40 Ги одврзаа котвите и ги спуштија во морето, ги разлабавија и јажињата на кормилата и го кренаа предното едро спроти ветерот, и пловеа кон брегот.
41 А кога удрија во гребен, кому му е морето од двете страни, го истераа бродот во плитко, така што предниот дел наседна и остана неподвижен, а задниот дел се кршеше од силата на брановите.
42 Војниците пак наумија да ги убијат затворениците, за да не исплива некој и да побегне.
43 Но стотникот, сакајќи да го спаси Павла, ја спречи нивната намера; и заповеда најнапред да скокнат оние, кои знаат да пливаат, и да излезат на земјата,
44 а другите - едни на даски, а други на какви и да било предмети од бродот. И така стана - сите се спасија на копното.

 Глава  28