Да го започнеме заедно и подвигот на читање на Новиот Завет, следејќи го 40 дневниот распоред (23)

20.12.2010 год.

(недела)

КОН СОВЛАДУВАЊЕ НА НОВО-ЗАВЕТНИОТ ПРЕДИЗВИК

Со почетокот на Божикниот пост, да го започнеме заедно и подвигот на читање на Новиот Завет, следејќи го 40 дневниот распоред.

23-ден

Stefan.Petkovden.jpg

23 ден: Јован 17-22
17 | 18 | 19 | 20 | 21| 22

Глава 17

1 И кога поминаа преку Амфипол и Аполонија, пристигнаа во Солун, каде имаше јудејска синагога.
2 И по својот обичај Павле влезе при нив и, три саботи редум, расправаше со нив од Писмото,
3 толкувајќи и докажувајќи дека Христос требаше да пострада и да воскресне од мртвите и дека е Тој Месија - Исус, „Кого јас ви Го проповедам.”
4 И некои од нив се убедија и се дружеа со Павла и Сила; а исто така и големо множество побожни Грци и не малку угледни жени.
5 Но Јудејците поттикнати од завист, зедоа неколку лоши улични мажи, собраа народ и предизвикаа неред во градот и ја нападнаа Јасоновата куќа, и бараа да ги изведат пред народот.
6 А кога не ги најдоа, ги одвлекоа Јасона и некои од браќата пред градските началници, викајќи: „Оние, кои го превртеа наопаку целиот свет, дојдоа и тука!
7 И Јасон ги прими! И сите тие работат против ќесаревите заповеди, тврдејќи дека има друг цар - Исус!”
8 Така ги побунија народот и градските началници, кога го чуја тоа;
9 и откако добија сигурност од Јасона и од другите, ги пуштија.
10 А браќата веднаш, уште во ноќта, ги испратија Павла и Сила во Берија; тие, кога дојдоа таму, отидоа во јудејската синагога.
11 Овие беа поблагородни од оние во Солун, зашто го примија Словото сосем подготвено, и секој ден го испитуваа Писмото дали е така.
12 И мнозина од нив поверуваа; а од угледните елински жени и мажи - не малку.
13 А кога солунските Јудејци узнаа дека Павле и во Берија го проповеда Божјото слово; дојдоа и таму и го раздвижија и го побунија народот.
14 Тогаш браќата веднаш го испратија Павла кон приморјето. А Сила и Тимотеј останаа таму.
15 Придружниците пак го доведоа Павла до Атина, и откако примија заповед за Сила и Тимотеј, да дојдат што поскоро при него, заминаа.
16 Додека Павле ги чекаше во Атина, духот му се огорчи длабоко, гледајќи го градот полн со идоли.
17 И расправаше со Јудејците во синагогата и со побожните; и секој ден на собиралиштето со оние, кои би се нашле таму;
18 А некои од епикурејските и стоичките философи почнаа да се препираат со него; па едни велеа: „Што сака да каже овој празнословец?” А други: „Се гледа дека проповеда туѓи богови,” зашто проповедаше за Исуса и за воскресението.
19 Тогаш го зедоа, го одведоа на Ареопагот и рекоа: „Можеме ли да знаеме каква е таа нова наука, што ја проповедаш?
20 Со чудни тврдења ни ги полниш ушите; затоа сакаме да знаеме што е тоа?”
21 А сите Атињани и странците меѓу нив имаа време само за тоа да кажат или да чујат некаква новост.
22 Тогаш Павле застана среде Ареопагот и рече: „Луѓе Атињани! Гледам по сè дека сте многу побожни.
23 Имено, минувајќи и набљудувајќи ги вашите светини, најдов и жртвеник, на кого е напишано: ‘На непознатиот Бог.’ И така, тоа што вие не познавајќи го - го почитувате, јас ви го проповедам тоа.
24 Бог, Кој го создаде светот и сè што е во него, како Господар на небото и на земјата, не живее во ракотворни храмови
25 ниту прима служба од човечки раце, како да има потреба од нешто; бидејќи Тој, Самиот, им дава на сите: живот, здив и сè.
26 Тој, исто, направи целиот човечки род да потекнува од еден човек и да се насели по лицето на целата земја; откако им определи одредени времиња и граници на нивните живеалишта,
27 за да Го бараат Бога; не би ли Го напипале и нашле некако, зашто Тој не е далеку од ниеден од нас.
28 Зашто во Него живееме, се движиме и постоиме, како што и некои од вашите поети рекле: ‘И ние сме Негов род.’
29 И бидејќи сме Божји род, не треба да мислиме дека Божеството е како злато, или сребро или камен; како творба на човечката уметност и замисла.
30 И така, не гледајќи на времињата на незнаењето - Бог сега им заповеда на луѓето да се покајат сите и насекаде,
31 зашто определил ден, кога ќе му суди праведно на целиот свет - преку Човекот Кого Го определил за тоа; давајќи им на сите уверување со тоа што Го воскресна од мртвите.”
32 А кога чуја за воскресението од мртвите, едни се подигруваа, а други рекоа: „Ќе те слушаме друг пат за тоа.”
33 Така Павле си отиде од нив.
34 Сепак некои мажи се прилепија при него и поверуваа; меѓу кои беа и Дионисиј Ареопагит, жената по име Дамара и други со нив.

Глава 18

1 Потоа Павле тргна од Атина и дојде во Коринт.
2 Таму најде еден Јудеец по име Акила, родум од Понт, кој неодамна беше дошол од Италија, заедно со својата жена Прискила, зашто Клаудиј заповеда сите Јудејци да го напуштат Рим. Дојде при нив,
3 зашто беше со истиот занает, остана кај нив и работеше; зашто нивниот занает беше да прават шатори.
4 А секоја сабота расправаше во синагогата и ги убедуваше Јудејците и Грците.
5 А кога Сила и Тимотеј слегоа од Македонија, Павле беше подбудуван во духот ревносно да сведочи на Јудејците дека Исус е Месија.
6 Но, бидејќи тие се противеа и хулеа, тој ги истресе своите облеки и им рече: „Вашата крв на вашите глави! Јас сум чист и отсега ќе одам при народите.”
7 И се премести оттаму и дојде во домот на некој си Тициј Јуст, богобојазлив човек, а чија куќа беше до синагогата.
8 И Крисп, началник на синагогата, со целиот свој дом, поверува во Господа; и многу Коринтјани, кои го слушаа, поверуваа и се крштаваа.
9 А Господ му рече на Павла, ноќе, во видение: „Не бој се! Но зборувај и не замолкнувај,
10 зашто Јас Сум со тебе! И никој нема да те допре, за да ти направи некакво зло, зашто имам многу народ во овој град.”
11 И така преседе година и шест месеци и ги поучуваше во Божјото слово.
12 А кога Галион беше управител на Ахаја, Јудејците се подигнаа еднодушно против Павла и го доведоа пред судската столица,
13 велејќи: „Овој човек ги наговорува луѓето да Го почитуваат Бога спротивно на Законот.”
14 Кога Павле сакаше да ја отвори устата, Галион им рече на Јудејците: „Ако беше прашање за некаква неправда или за зло дело, о Јудејци, се разбира, би требало да ве трпам.
15 Но ако тоа е прашање за некој збор, за имињата и за вашиот Закон, разгледајте сами; јас не сакам да бидам судија во тие работи.”
16 И ги истера од судската столица.
17 Тогаш сите Грци го фатија началникот на синагогата Состена и го биеја пред судската столица, а Галион не сакаше ни да знае за тоа.
18 Павле остана таму уште многу денови; и тогаш се прости со браќата и отплови за Сирија, а со него Прискила и Акила; во Кенхреја ја острига главата, зашто имаше завет за тоа.
19 А кога стигнаа во Ефес, ги остави, а самиот влезе во синагогата да расправа со Јудејците.
20 А кога го замолија да остане подолго време, не се согласи,
21 туку се прости со нив и рече: „Бездруго празникот што иде треба да го поминам во Ерусалим; и ако Му биде угодно на Бога, пак ќе се вратам при вас.” И отплови за Ефес.
22 Кога стигна во Ќесарија, се искачи во Ерусалим; ја поздрави црквата и слезе во Антиохија.
23 И откако помина таму некое време, излезе и ги обиколуваше редум Галатската област и Фригија, утврдувајќи ги сите ученици.
24 А некој си Јудеец, по име Аполос, родум Александриец, човек красноречив и мошне упатен во Писмата, дојде во Ефес.
25 Тој беше поучен во Господовиот Пат, и со својот распален дух зборуваше и учеше точно за Исуса, иако го знаеше само Јовановото крштавање.
26 Тој почна да проповеда смело во синагогата; а кога чуја Прискила и Акила го зедоа при себе, и му го изложија поточно Божјиот Пат.
27 Кога сакаше да замине за Ахаја, браќата го охрабрија и им напишаа на учениците да го примат. Кога дојде, многу им помогна на оние, кои беа поверувале преку благодатта;
28 зашто тој силно и јавно ги побиваше Јудејците, докажувајќи од Писмата дека Исус е Христос.

Глава 19

1 А кога Аполос беше во Коринт, Павле, откако ги помина горните области, дојде во Ефес, и тука најде некои ученици.
2 Им рече: „Дали Го примивте Светиот Дух, кога поверувавте?” Му одговорија: „Не сме ни чуле дека дошол Светиот Дух.”
3 Уште им рече: „А во што се крстивте?” А тие рекоа: „Во Јовановото крштавање.”
4 А Павле рече: „Јован крштаваше покајно крштавање, велејќи му на народот да верува во Оној, Кој ќе дојде по него, односно во Исуса.”
5 Кога го чуја тоа, се крстија во името на Господа Исуса.
6 И кога Павле ги положи рацете на нив, Светиот Дух слезе на нив. И зборуваа јазици и пророкуваа;
7 а беа вкупно околу дванаесет мажи.
8 Тогаш влезе во синагогата и таму зборуваше смело, три месеци за Божјото Царство и се трудеше да ги убеди.
9 Но бидејќи некои беа корави и непокорни, и зборуваа зло за Патот пред множеството, тој отстапи од нив и ги оддели учениците, и секојдневно проповедаше во училиштето на некој си Тиран.
10 Тоа продолжи две години, така што сите, кои живееја во Азија, Јудејците и Грците, го чуја Господовото Слово.
11 А Бог правеше необични чуда преку Павловите раце
12 така што, кога врз болните ставаа и крпи за пот и прегачи од неговото тело: и болестите ги оставаа и лошите духови излегуваа од нив.
13 А некои од Јудејците, кои скитаа и ги заколнуваа духовите, почнаа да го повикуваат името на Господа Исуса, велејќи им: „Ве заколнуваме во Исуса, Кого Павле Го проповеда!”
14 Тоа го правеа седумте синови на некој си Јудеец Скева, главен свештеник.
15 Но лошиот дух во одговор им рече: „Го познавам Исуса и Павле го знам,
16 но кои сте вие?” И човекот во кого беше лошиот дух, скокна на нив, ги совлада сите и покажа против нив таква сила, што голи и ранети побегнаа од таа куќа.
17 Тоа го научија сите Јудејци и Грци, кои живееја во Ефес и страв ги обзеде сите, а името на Господа Исуса се величаше.
18 А мнозина од оние, кои беа поверувале, доаѓаа и исповедувајќи се ги кажуваа своите дела.
19 А од оние, кои се занимаваа со магии, мнозина ги донесуваа своите книги на куп и ги гореа пред сите. И кога ја пресметаа нивната цена, најдоа дека вредат педесет илјади сребреници.
20 Така Господовото слово растеше силно и преовладуваше.
21 Кога се сврши тоа, Павле науми во духот, поминувајќи низ Македонија и Ахаја, да отиде во Ерусалим, велејќи: „Штом ќе бидам таму, треба да го видам и Рим.”
22 И испрати во Македонија двајца свои помошници, Тимотеја и Ераста, а самиот остана уште некое време во Азија.
23 Во тоа време се подигна не мал бунт заради Патот;
24 зашто некој човек, по име Димитриј, сребренар, кој правеше сребрени Артемидини храмови и на уметниците им донесуваше не мала печалба;
25 ги собра и нив и работниците на такви нешта и рече: „Мажи, вие знаете дека нашата благосостојба доаѓа од оваа работа;
26 а гледате и слушате дека овој Павле, не само во Ефес туку речиси во цела Азија, убеди и одврати големо множество, велејќи дека богови направени со раце - не се богови.
27 Но не постои само опасност да изгуби углед ова наше занимање, туку и храмот на големата божица Артемида нема да биде сметан за ништо, и да му се наштети на величието на онаа, која ја почитува сета Азија и целиот свет.”
28 Кога го чуја тоа, полни со гнев, викаа, велејќи: „Голема е ефеската Артемида!”
29 И целиот град се побуни и еднодушно навлегоа во театарот и ги одвлекоа Македонците Гај и Аристарх, Павлови сопатници.
30 А кога Павле сакаше да влезе, меѓу народот, учениците не го пуштија.
31 А некои од азиските началници, кои му беа пријатели; испратија при него и го помолија да не се појавува во гледалиштето.
32 Едни викаа едно, а други - друго, зашто собранието беше збунето и повеќето не знаеја зошто се беа собрале.
33 Тогаш го поттикнаа од народот Александра, кого Јудејците го туркаа напред. Александар пак мавна со раката и сакаше да даде објаснение пред народот;
34 но кога дознаа дека е Јудеец, сите викаа едногласно и викаа околу два часа: „Голема е ефеската Артемида!”
35 Најпосле градскиот писар го смири народот и рече: „Ефесци! Кој е оној човек, кој не знае дека градот Ефес е чувар на храмот на големата Артемида и на нејзиниот кип, што падна од небото?
36 Бидејќи тоа е неоспорно, вие треба да бидете мирни и да не преземате ништо непромислено!
37 Ги доведовте овие луѓе, кои ниту го ограбија храмот, ниту хулат на нашата божица.
38 Затоа, ако Димитриј и уметниците - кои се со него - имаат тужба против некого, судиштата заседаваат, и проконзулите се тука, нека се тужат едни со други.
39 Ако барате нешто друго, тоа ќе биде решено во собранието,
40 зашто ни се заканува опасност да бидеме обвинети заради денешниот бунт, зашто не постои никаква причина, со која можеме да го оправдаме собирот.” Кога го рече тоа, го распушти собирот.

Глава 20

1 Кога стивна вревата, Павле ги повика учениците, ги посоветува; се прости со нив и тргна да отиде во Македонија.
2 Откако ги помина оние краишта и ги ободри со многу зборови, дојде во Грција.
3 Таму остана три месеци. Бидејќи Јудејците направија заговор против него, кога сакаше да отплови за Сирија, реши да се врати преку Македонија.
4 И го придружуваа до Азија: Сосипатер Пиров од Берија, солунците Аристарх и Секунд, Гај од Дервија и Тимотеј, Тихик и Трофим од Азија.
5 Тие отидоа напред и нè чекаа во Троада.
6 А ние отпловивме од Филипи, после деновите на бесквасните лебови, и за пет дни дојдовме при нив во Троада, каде поминавме седум дена.
7 А кога во првиот ден на седмицата се состанавме да раскршуваме леб, Павле разговараше со нив, зашто сакаше да замине утреден. Го продолжи словото до полноќ,
8 а во горната соба, каде се бевме собрале, имаше многу светилки.
9 А едно момче, по име Евтих, кое седеше на прозорецот, го фати длабок сон и тоа, додека Павле зборуваше подолго, совладано од сонот падна од третиот кат долу и го дигнаа мртво.
10 Но Павле слезе, му се фрли, го прегрна и рече: „Не возбудувајте се, зашто неговата душа е во него!”
11 Потоа отиде горе, раскрши леб и јаде, и им зборуваше долго, сè до зората, и тогаш отпатува.
12 А момчето го доведоа живо и се утешија многу.
13 Ние тргнавме порано со бродот и отпловивме во Асос, откаде требаше да го земеме Павла, зашто така беше порачал, сакајќи да оди пеш.
14 А кога се состана со нас во Асос, го зедовме и дојдовме во Митилин.
15 И оттаму отпловивме и утреден дојдовме спроти Хиос; на другиот ден стигнавме во Самос, откако престојавме во Трогилија, на идниот ден дојдовме во Милит.
16 Павле реши да помине покрај Ефес, за да не се задржи подолго време во Азија; зашто му се брзаше, ако е можно да биде за денот на Педесетница во Ерусалим.
17 Од Милит Павле прати во Ефес да ги повикаат старешините на црквата.
18 А кога дојдоа при него, им рече: „Вие знаете како го поминав со вас целото време, од првиот ден кога стапив во Азија,
19 служејќи Му на Господа со сета понизност, со солзи и со искушенија, што ме најдоа од јудејските заговори;
20 како не пропуштив да ви кажам сè што е полезно и да ве поучам и јавно и по домовите;
21 сведочејќи им на Јудејците и на Грците покајание пред Бога и вера во нашиот Господ Исус.
22 А сега, еве, врзан во Духот, одам во Ерусалим не знаејќи што ќе ми се случи во него.
23 Освен што Светиот Дух ми сведочи, во секој град, велејќи дека ме чекаат окови и маки.
24 Но мене ни најмалку не ми е за душата; само да го завршам радосно својот пат и службата, која ја примив од Господа Исуса: да го посведочам потполно Евангелието на Божјата благодат.
25 И еве, сега знам дека сите вие, меѓу кои поминав проповедајќи го Царството Божјо, не ќе го видите веќе моето лице.
26 Затоа ви сведочам во овој ден дека сум чист од крвта на сите вас;
27 зашто не пропуштив да ви ја соопштам целокупната Божја намера.
28 Внимавајте на себе и на целото стадо, во кое Светиот Дух ве постави за надгледувачи, за да ја пасете Божјата Црква, која Тој ја придоби со Својата крв.
29 Јас знам дека по моето заминување, ќе навлезат меѓу вас свирепи волци, кои нема да го штедат стадото;
30 а и од вас самите ќе станат мажи, кои ќе зборуваат изопачено, за да ги одвлечат учениците по себе.
31 Затоа, бдејте и помнете дека три години - ноќе и дење - не прекратив да го советувам со солзи секој еден од вас!
32 И сега ве препорачувам на Бога и на Словото на Неговата благодат, кое е во состојба да изградува и да даде наследство меѓу сите осветени.
33 Сребро или злато или облека не посакав од никого.
34 Самите знаете дека овие раце им послужија на моите потреби и на оние, кои беа со мене.
35 Во сè ви покажав дека така треба да се трудите и да им помагате на немоќните, и да си спомнувате на зборовите на Господа Исуса, како Самиот што рече: ‘Поблажено е да се дава, отколку да се прима.’”
36 Кога го рече тоа, клекна на колена и се помоли со сите нив.
37 Тогаш сите заплакаа гласно, и паднаа во прегратка на Павла и го целиваа;
38 нажалени најмногу од зборот што го рече дека веќе нема да го видат неговото лице. И го испратија до бродот.

Глава 21

   1 Кога се одделивме од нив и отпловивме право, дојдовме во Кос, а на идниот ден во Родос и оттаму во Патара.
2 И кога најдовме кораб, што заминуваше за Феникија, влеговме во него, и отпловивме.
3 А кога ни се покажа Кипар, го оставивме одлево и отпловивме кон Сирија; и слеговме во Тир, зашто таму коработ требаше да се растовари.
4 И кога ги најдовме учениците, останавме таму седум дена. Тие, вдахновени од Духот, му зборуваа на Павла да не оди горе во Ерусалим.
5 И кога ги поминавме тие дни, отидовме оттаму и тргнавме натаму; а тие сите нè испратија со жените и децата, надвор од градот; а на брегот клекнавме и се помоливме.
6 И кога се простивме едни со други, ние влеговме во бродот, а тие се вратија во своите домови.
7 Завршувајќи го пловењето, од Тир стигнавме во Птолемаида, каде ги поздравивме браќата и останавме при нив еден ден.
8 А на идниот ден отпатувавме и дојдовме во Ќесарија и влеговме во куќата на евангелистот Филип, кој беше еден од седуммината, и останавме при него.
9 Тој имаше четири ќерки девици, кои пророкуваа.
10 Бидејќи престојувавме таму многу дни, еден пророк, по име Агав, дојде од Јудеја.
11 И кога дојде при нас го зеде Павловиот појас, си ги врза рацете и нозете, и рече: „Светиот Дух го вели ова: ‘Човекот, чиј е овој појас, Јудејците, во Ерусалим, така ќе го врзат и ќе го предадат во рацете на народите’.”
12 Кога го чувме тоа, и ние и тамошните жители го молевме да не оди горе во Ерусалим.
13 Тогаш Павле одговори: „Што правите? Зошто плачете и ми го кинете срцето? Јас сум готов не само да бидам врзан, туку и да умрам во Ерусалим за името на Господа Исуса.”
14 И бидејќи не можевме да наговориме, ние молкнавме и рековме: „Нека биде Господовата волја!”
15 По тие денови се приготвивме и отидовме горе во Ерусалим.
16 Со нас тргнаа и некои ученици од Ќесарија и нè одведоа при некој Мнасон, Кипарец, дамнашен ученик, за да бидеме негови гости.
17 Кога стигнавме во Ерусалим, браќата нè примија радосно.
18 На идниот ден Павле отиде со нас при Јакова, а сите старешини беа присутни.
19 И откако ги поздрави, им раскажа едно по едно сè што Бог, преку неговата служба, направи меѓу народите.
20 А кога го чуја тоа, Го прославија Бога и му рекоа: „Гледаш брате, колку илјади верни има меѓу Јудејците, и сите ревнуваат за Законот;
21 а за тебе се известени дека сите Јудејци, кои се меѓу народите, ги учиш да отстапат од Мојсеја, велејќи им да не ги обрезуваат своите деца, ниту да ги држат обичаите.
22 И така, што сега!? Бездруго ќе чујат дека си дошол.
23 Затоа направи како што ќе ти кажеме: меѓу нас има четири мажи, кои се заветувале;
24 земи ги и очисти се со нив и плати за нив да си ги истрижат главите. Така сите ќе научат дека нема ништо од она, што чуле за тебе, и дека и самиот го исполнуваш Законот.
25 А за народите, кои ја примиле верата, одлучивме и им пишавме: да се воздржуваат од жртвувано на идоли; и од крв, и од удавено, и од блудство.”
26 Тогаш Павле ги зеде со себе тие мажи; и на идниот ден, откако се очисти со нив заедно влезе во Храмот и објави кога ќе свршат деновите на очистувањето, кога за секој од нив ќе биде принесена жртва.
27 А кога седумте денови требаше да се свршат, Јудејците од Азија го забележаа во Храмот, го побунија целиот народ и ги ставија рацете на него,
28 викајќи: „Израелци, помагајте! Овој е човекот, кој насекаде ги учи сите против народот, против Законот и против ова место! Освен тоа ги воведе и Грците во Храмот и така го онечисти ова свето место!”
29 Имено, тие го видоа порано во градот со него Ефесецот Трофим и мислеа дека Павле го воведе во Храмот.
30 И целиот град се разбранува и народот се собра, го фатија Павла и го извлекоа надвор од Храмот, а веднаш ја затворија вратата.
31 И кога сакаа да го убијат, дојде глас до заповедникот на четата, дека целиот Ерусалим е во врева.
32 И тој веднаш зеде војници и стотници и дотрча до нив. Тие пак кога ги видоа заповедникот и војниците прекратија да го тепат Павла.
33 Тогаш заповедникот му се приближи, го фати и заповеда да го врзат во двојни вериги; и распрашуваше кој е и што направил.
34 Едни од народот викаа едно, а другите друго; бидејќи од викотницата не можеше ништо веродостојно да научи, заповедникот заповеда да го одведат во тврдината.
35 А кога беше на скалите, војниците требаше да го носат заради нафрлувањето на народот;
36 зашто множество народ врвеше по него и викаше: „Погубете го!”
37 И кога требаше да го воведат во тврдината, Павле му рече на заповедникот: „Смеам ли да ти речам нешто?” Овој пак рече: „Знаеш ли грчки!
38 Да не си ти оној Египтјанин, кој пред овие денови побуни и одведе во пустината четири илјади мажи разбојници?”
39 А Павле одговори: „Јас сум Јудеец од Тарс, граѓанин на познатиот град од Киликија, и те молам да ми одобриш да му проговорам на народот!”
40 И кога му дозволи, Павле застана на скалите и му мавна со рака на народот. А кога настана голема тишина, проговори на еврејски јазик и рече:

Глава 22

1 „Мажи браќа и татковци! Чујте ја мојата одбрана.”
2 Кога чуја дека им говори на еврејски јазик, се смирија уште повеќе. И рече:
3 ”Јас сум Јудеец, роден во Киликиски Тарс, а воспитан во овој град, при Гамалиловите нозе, научен строго според татковскиот закон, ревнувајќи за Бога, како и вие сите денес.
4 Го гонев овој Пат до смрт; и врзував и предавав во темници мажи и жени,
5 како што може да посведочи за мене првосвештеникот, со сите старешини. Од нив примив и писма за браќата во Дамаск, каде одев за да ги дотерам врзани во Ерусалим и оние, кои беа таму, за да бидат казнети.”
6 ”Кога одев и наближив до Дамаск, одеднаш, околу пладне, ме осветли голема светлина од небото.
7 И паднав на земјата и чув глас како ми зборува: ‘Савле, Савле, зошто Ме гониш?’
8 А јас одговорив: ‘Кој си ти, Господине?’ И ми рече: ‘Јас сум Исус Назареецот, Кого ти Го гониш.’
9 А оние, кои беа со мене, ја видоа светлината, но не го чуја гласот, кој ми зборуваше.
10 Тогаш реков: ‘Што да правам, Господи?’ А Господ ми рече: ‘Стани и оди во Дамаск и таму ќе ти се каже сè што ти е определено да правиш!’
11 И бидејќи не можев да гледам од блескотот на светлината, моите другари ме поведоа за рака и така дојдовме во Дамаск.”
12 „А некој Ананиј, благочестив маж според Законот, за кого сведочеа добро сите тамошни Јудејци,
13 дојде при мене, ми се доближи и рече: ‘Брате Савле, прогледај!’ И јас во истиот миг погледав во него.
14 А тој рече: ‘Бог на нашите татковци однапред те определил да ја познаеш Неговата волја и да Го видиш Праведникот и да го чуеш гласот од Неговата уста,
15 зашто ќе Му бидеш сведок пред сите луѓе за она што си видел и чул.
16 И што се двоумиш сега? Стани, крсти се и измиј се од своите гревови, повикувајќи го името на Господа.’
17 Кога пак се вратив во Ерусалим и се молев во Храмот, се занесов
18 и Го видов како ми вели: ‘Побрзај и излези бргу од Ерусалим, зашто нема да го примат твоето сведоштво за Мене!’
19 А јас реков: ‘Господи, тие знаат дека јас ги затворав и ги биев по синагогите оние, кои веруваа во Тебе;
20 и кога се пролеваше крвта на Твојот сведок Стефан, и јас стоев таму; одобрував и ги чував облеките на оние, кои го убиваа.’
21 И ми рече: ‘Оди, зашто ќе те испратам далеку, меѓу народите!’
22 Го слушаа до тој збор, а тогаш извикаа со силен глас: „Премавни го од земјата таквиот, зашто не треба да живее!”
23 Додека тие викаа така, ги мавтаа своите облеки и фрлаа прав во воздухот;
24 заповедникот нареди да го одведат во тврдината, велејќи да го испитаат со биење, за да узнае зошто викаат така против него.
25 А кога го опкружија и врзаа со ремени, Павле му рече на стотникот кој стоеше таму: „Зар смеете да бичувате римски граѓанин, и тоа неосуден?”
26 Кога стотникот го чу тоа, отиде и го извести заповедникот, велејќи: „Што сакаш да правиш? Човеков е римски граѓанин!”
27 Тогаш заповедникот дојде при него и му рече: „Кажи ми, римски граѓанец ли си ти?” А тој рече: „Да!”
28 Заповедникот одговори: „Јас го добив тоа граѓанство за многу сребреници.” А Павле рече: „А јас се родив со него.”
29 И веднаш отстапија од него, оние кои сакаа да го испитуваат, а заповедникот се уплаши кога узна дека тој е римски граѓанец, зашто го беше врзал.
30 Утреден, сакајќи да знае точно зошто Јудејците го обвинуваат, го ослободи и заповеда да се соберат главните свештеници и целиот Синедрион и го доведе долу Павла и го постави пред нив.