Владимир Лоски
Човекот треба да живее според духот; сиот состав на човекот треба да стане ’духовен’, да го достигне ’подобието’. Всушност, духот е тој што треба да влезе во единство со крштелната благодат и тој благодатта ја воведува во срцето, кое е центар на човечката природа што треба да биде обожена. Без срцето, кое е центар на сите активности, духот е немоќен. Без духот, срцето е слепо, лишено од управување. Затоа е потребно да се најде хармоничен однос меѓу духот и срцето, за да се организира, да се гради личноста во благодатта, бидејќи патот на единството не е бесвесен процес. Тој пат претставува постојана будност на духот, непрестаен напор на волјата.
![Goran.sv.Erotej.jpg Goran.sv.Erotej.jpg](/images/stories/vesti10/Bukva.V.jpg)
Свето Евангелие од светиот апостол Лука (зач. 36)
Во она време влезе Исус во Капернаум. Слугата на еден стотник беше тешко болен, на умирање; а многу го сакаше. Па како чу за Исуса, ги прати при Него старешините јудејски, молејќи Го да дојде и да го излекува слугата негов. А тие, штом дојдоа при Исуса, Го молеа усрдно и велеа: „Достоен е да му го направиш тоа, оти го сака нашиот народ и синагогата тој ни ја направи.“ И тргна Исус со нив. А кога беа веќе близу до куќата, стотникот ги прати пријателите свои при Него, говорејќи: „Господи, не труди се, зашто не сум достоен да влезеш под мојот покрив; затоа и сам себе не се најдов достоен да дојдам при Тебе; туку кажи само збор и мојот слуга ќе оздрави; оти и јас сум човек подвластен, а имам и потчинети војници; па кога ќе му речам на еден од нив: ,Оди!’ - и тој оди; на другиот: ,Дојди!’ - и тој доаѓа; и на слугата свој: ,Направи тоа!’ - и тој прави.“ Штом го чу тоа, Исус се зачуди и кога се заврти кон народот, што врвеше по Него, рече: „Ви велам, ни во Израилот не најдов толку голема вера!“ Испратените кога се вратија, го најдоа болниот слуга здрав.