ВЕЛИКА САБОТА

 Во Великата сабота го совршуваме Погребението на Божественото Тело и слегувањето во адот на Господа и Спасителот наш, Исус Христос, со кој го обнови родот човечки од распадливост и го преведе во живот вечен.
 Затоа, со Своето неискажливо снисходење, Христе Боже наш, смилувај се над нас. Амин.
Синаксар

 Оној кој соединува сè, беше подигнат на Крст и сета твар ридаше гледајќи Го необлечен на Дрвото. Сонцето ги сокри зраците, ѕвездите го отфрлија својот сјај, земјата страшно се потресе, морето се повлече, а камењата се распаднаа. Многу гробови се отворија и тела на свети воскреснаа. Пеколот викаше, а Евреите се грижеа како да ги прошират лажните вести против Христовото воскресение. А жените воскликнаа: „Оваа е преблажената сабота во која Христос спие, но ќе стане во третиот ден!“
Утрена, Велика  Сабота

 Денес е во гробот Оној Кој на дланка ја држи сета твар. Камен го покрива Оној, Кој небесата ги покри со слава. Животот спие, пеколот се тресе, а Адам е ослободен од оковите. Слава на твоето благоустројување со кое сè си исполнил, дарувајќи ни ја вечната сабота, Твоето пресвето Воскресение од мртвите.
 Утрена, Велика  Сабота

 Читање од Светото Писмо:
 Утрена служба
 Послание до Римјаните 6, 3-11
 Свето Евангелие по Матеј 28, 1-20

Подготви: А.Л.

Од Верскиот календар на МПЦ 

Велика Сабота     18/04/2009

Од времето на страдањето на Господ Христос на крст на Голгота, секоја Велика сабота е исполнета со исчекување на благодатта на Неговото Воскресение. Смртта на Господ веќе ги воскреснала упокоените праведници во Ерусалим кои им се јавиле на мнозина, а први што трепереле пред можноста да се објави како воскреснат биле непријателите Негови (првосвештениците и фарисеите што побарале да биде убиен). Побарана е стража од римски војници да Му го чува телото. Сепак, Он како оној што невино и неправедно а Божествен претрпел понижувања, страдања и смрт на крст, незадржливо воскреснал. Смртта и пеколот (демоните) не нашле начин да воспостават власт над Таквиот. Воскреснатиот Господ им се јавил на Своите ученици онака како што сведочат Неговите апостоли и евангелисти. Долгиот богослужбен ден на Велика Сабота завршува длабоко во ноќта со бдението пред Пасха. А на живоносниот Гроб Господов во Ерусалим се празнува Светиот оган. Овој оган од Светиот гроб се пренесува по Светата Земја и ги осветлува сите домови. На денот на великата новозаветна жртва Сонцето на правдата – Христос, го разгорува Светиот оган. Овој празник е востановен со чудото во времето на патријархот Наркисос, кога во недостиг од масло кандилата биле налеани со вода и запалени од оган кој чудесно слегол од небото и за време на пасхалната служба горел како под масло. Древните христијански сведоштва говорат дека незгасливиот оган се чува на Светиот гроб од раните времиња на христијанството. На бдението пред Пасха (Воскресение) во Црквите ширум Православието Епископот, бидејќи е на местото и во образот Христов, самиот ги благословува и ги пали кандилата, а сите други земаат светлина од неговата свеќа.  

Свето Евангелие од светиот апостол Матеј (зач. 115)

Кога измина саботата, на осамнување во првиот ден на седмицата, дојдоа Марија Магдалина и другата Марија да го видат гробот. И ете, стана голем потрес: ангел Господов слезе од небото, пристапи, го отстрани каменот од гробната врата и седна на него; лицето му беше како молња, а алиштата - бели како снег; а стражарите, уплашени од него, трепереа и беа како мртви. Ангелот се обрна кон жените и им рече: „Не бојте се; знам дека Го барате Исуса распнатиот; не е овде, воскресна, како што беше рекол; дојдете и видете го местото, каде што лежел Господ, па отидете бргу и кажете им на учениците Негови, дека Он воскресна од мртвите. И ете, ќе отиде пред вас во Галилеја; таму ќе Го видите. Ете, ви кажав.“ И како излегоа брзо од гробот, тие со страв и голема радост отрчаа да им соопштат на учениците Негови. Кога одеа да им јават на Неговите ученици, Исус ги пресретна и рече: „Радувајте се!“ А тие се приближија, ги опфатија нозете Негови и Му се поклонија. Тогаш Исус им кажа: „Не бојте се; одете и соопштете им на браќата Мои, да отидат во Галилеја, и таму ќе Ме видат.“ Кога одеа тие, ете, некои од стражарите, влегувајќи в град, им кажаа на првосвештениците за сето она што беше станало. И тие, кога се собраа со старешините и направија совет, им дадоа многу пари на војниците, велејќи: „Кажете, дека учениците Негови дојдоа и Го украдоа, кога ние спиевме; и, ако за тоа чуе управникот, ние ќе го смириме и ќе направиме и вам ништо да не ви се случи.“ А тие ги зедоа парите и направија, како што беа научени. И тој глас се пренесува меѓу Јудејците и до денес. А единаесетте ученици отидоа во Галилеја, во гората, каде што им беше заповедал Исус; па, штом Го видоа, Му се поклонија; а некои се сомневаа. А Исус, кога се приближи, проговори и рече: „Ми се даде секаква власт на небото и на земјата. Одете и научете ги сите народи, крштавајќи ги во името на Отецот, и Синот, и Светиот Дух, и учејќи ги да пазат се што сум ви заповедал; и ете, Јас сум со вас преку сите дни до свршетокот на светот. Амин!“

Свети Игнатиј Брјанчанинов

Секое духовно делување, бидејќи дар Божји во нас, неизоставно бара наше самоприсилување: зашто присилата е дејствително пројавување и сведоштво на нашата добра волја. Присилата е особено нужна тогаш кога поради паднатата природа или поради злото делување на бесовите, во нас се пројавува некаков гревовен стремеж или немир. Тогаш е неопходно плачните зборови на молитвата да се кажат малку гласно… Oсобено на почетокот на подвигот, уште пред да се стекне плач на духот, зборовите на молитвата треба да се изговараат со плачен глас, за душата која заспала во смртен сон од гревовно пијанство, да се разбуди на гласот од плачот, и сама да го доживее чувството на плач.