(Обновено)
Осветената икона на Пресвета Богородица во манастирот Свети Пантелемон на Света Гора
15.09.2014
Манастир Свети Пантелејмон, Света Гора- На денешен ден, 3 септември 1903, се случи појавување на Пресвета Богородица во манастирот Свети Пантелејмон на Света Гора
Фотографијата е направена 21.08./ 3 септември 1903, а архивата на светогорскиот манастир Свети Пантелејмон ја публикува во јавност 1997. Создадена е како спомен на еден стар обичај: давање милостиња на руски манастир на сиромашни монаси- келиоти.
Управата на манастирот тогаш одлучи да не се дава повеќе милостиња зашто манастирските набавки се во загуба. Можеби за ова придонесе лошата ситуација во Русија поради кое сé помалку придонеси пристигнуваа до самиот манастир.
Монах Гаврило требаше да го фотографира последниот ваков настан за спомен. Но тогаш, единствено тој забележа една жена како на чуден начин се движи меѓу монасите. Ја фотографираше таа сцена, а жената Kоја Jа виде само тој, се покажа на фотографијата, опкружена со сјај.
Отците заклучија дека Богородица е тажна и дека е против ваквата одлука, па одлучија да продолжат со давање милостиња.
Осветената икона на Пресвета Богородица во
манастирот Свети Пантелејмон на Света Гора
Чудото на појавување на Божјата Мајка 21. 08. 1903. Фотографија
Иконостас на храмот Осветената икона на Богородица
Друго:
Во Пантелејмоновиот манастир на Атон пронајден негативот од чудотворната икона
на Пресвета Богородица „Светописанаја“
Оригиналниот негатив од чудотворната икона на Пресвета Богородица „Светописанаја“ – фотографијаснимена во 1903 год., за појавата на Пресвета Богородица во време на делењето нафора во Рускиот манастир „Св. Пантелејмон“ на Света Гора, повторно е вратен во руската светогорска обител.
Негативот бил најден за време на работата со стари фотографии во архивата на манастирот. Ова откритие, кое беше направено после повеќе од 110 год., без сомнение може да се смета за чудо, со оглед на сите настани кои се случиле во руската светогорска обител во периодот од еден век. Многу негативи биле изгубени во пожарот во 1968 год., а еден дел од нив се наоѓале во приватни колекции. Да се најде оваа ценета реликвија, после толку години, беше просто невозможно.
Според зборовите на игуменот на Рускиот манастир „Св. Пантелејмон“, схиархимандритот Еремиј (Алехин), „пронаоѓањето на негативот – првообразот на светата икона на Божјата Мајка – е милост од Пресвета Богородица и сведочи за тоа дека Атонската Игуменија е благонаклона кон Обителта и го прима засилениот подвиг на нејзините жители“.
За чудото им беше соопштено на сите браќа, за утеха и поткрепа во подвигот. По повод ова чудесно собитие во рускиот светогорски манастир беа вознесени благодарствени молитви кон Пресвета Богородица, а на сите жители и поклоници во манастирот им беа разделени фотографии, направени од пронајдениот негатив од 1903.
Како што е познато, на 21 август / 3 септември 1903 во Рускиот Светипантелејмонов манастир на Атон, се случи чудесно јавување на Пресвета Богородица; за време на раздавањето на милостина кај светите двери на Пантелејмоновата обител била направена фотографија, на која подоцна се испостави дека е овековечен ликот на Божјата Мајка, како прима милостина од рацете на старец-монах меѓу сиромашните браќа.
Ова чудесно јавување на Пресветата Богородица за време на раздавањето милостина, се покажува како дејство на промислата на Божјата Мајка за исполнување на Нејзиното ветување, и е во нераскинлива врска со слични на ова собитија кои се случиле во различни периоди од историјата на Атон.
Светописаната икона на Пресвета Богородица повеќе од 100 год. е длабоко врежана во руската светогорска обител, на Атон и по целата Света Русија. Оваа икона е внесена во официјалниот список на чудотворни икони на Атон, а денот на нејзиното празнување е на една од Светогорските Слави. Во 2013 год., на заседанието на Свештениот Синод на РПЦ во Киево-Печерската Лавра, празникот на Светописаната икона на Божјата Мајка 21 август / 03 септември, е исто така внесен во месецословот на Руската Православна Црква.
Во манастирот „Св. Пантелејмон“ на Атон постои храм посветен на Светописаниот образ на Божјата Мајка.
Извор: Атонит
Свето Православие
Манастирот Свети Пантелејмон на планината Атос
Манастир Свети Пантелејмон на Света Гора(Грчки Μονή Αγίου Παντελεήμονος); познат и како Росикон (грчки Ρωσσικόν) или Нов Русик - еден од 20 -те „владејачки“ манастири на Света Гора во Грција. Традиционално, се смета за „руско“, иако во однос на составот на жителите стана целосно руски само во последната четвртина од 19 век, кога беше под де факто контрола на Руската црква и руската влада (до почетокот на Првата светска војна).
Манастирот Свети Пантелејмон, познат и како „Росикон“, бил пренесен на сегашната локација на почетокот на 19 век. На посебните архитектонски карактеристики се додава рускиот стил на куполи, покриени не со олово, туку со бакарни лимови, кои оксидираат и се здобиваат зелена боја... На почетокот на 20 век, кога манастирот го достигна својот врв, во него живееја повеќе од две илјади монаси. Уништена катна зграда на морскиот брег беше болница за монаси. Во зграда со балкони, која се наоѓа во близина на болницата, Св. Силуан Атоничанецот.
Првично, манастирот беше многу мал: во планот беше правоаголник околу соборниот собор. Потоа се прошири и вклучува катни згради изградени на морскиот брег.
Во 1143 година, Манастирот Ксилургу (Древодел), денешниот испосник на Богородица, бил предаден од Протос на Света Гора на српските монаси од Декатерон (денес црногорскиот град Котор). По 25 години, бројот на српски монаси се зголеми, и, во 1169 година, им беше отстапен манастирот Солунјани, на кои се преселија, зачувувајќи го манастирот Древодела и како скит. Српските владетели многу го поддржуваа манастирот. Тука, принцот Растко, синот на српскиот кнез Стефан Неман, положи монашки завети со името Савва. По падот на српското кралство (1509), вдовицата на принцот Стефан, Анџелина, била калуѓерка. Таа побара од големиот руски кнез Василиј Иванович (1505-1533) да го преземе манастирот Солунјани под нејзина заштита. Оттогаш, врските со Русија станаа посилни, а бројот на руски жители на манастирот се зголеми, особено по протерувањето на Монголите од Русија (1497 година). Во Третиот обред на Света Гора, манастирот бил рангиран на 5 -то место во хиерархијата. Во средината на XVI век. манастирот се соочи со толку сериозни економски проблеми што беше принуден да се затвори.
Рускиот патник В.Т. Барски забележува дека на своето прво патување (1725-1726) пронашол само двајца грчки и двајца бугарски монаси во манастирот, а на второто (1744) - никој. Манастирот повторно премина на Грците, кои во 1765 година, за време на владеењето на патријархот Самуил Први, одлучија да го преместат на сегашното место, каде што се наоѓаа пристаништето и кулата на манастирот Солуњани. Дарежливите донации од голем број влашки владетели од кланот Калимаки му овозможија на манастирот економски да закрепне. Нивниот придонес беше толку голем што во 1806 година манастирот го доби името „Киновија Калимахов“, со што се смени старото име „Росикон“, што го доби во врска со потеклото на неговите жители.
Во 1803 година, со указ на патријархот Калиникос V, манастирот беше прогласен за киновија, а негов прв игумен беше јеромонахот Савва, родум од Пелопонез, кој претходно работел во скитот на Ксенофонт. Благодарение на помошта што ја обезбеди Скарлат Калимах, беа изградени многу нови згради и католикон, кои беа осветени во 1805 година од вселенскиот патријарх Григориј В. Последниот грчки игумен беше јеромонахот Герасим, избран во 1832 година. Наоѓајќи се во неволја, манастирот започна да прими руски монаси (1838 г.), кои живееле порано во ќелиите на Капсала. Бројот на руски жители значително се зголеми. Во 1869 година, нивниот број веќе беше 250-300 луѓе, а бројот на Грците беше 190 луѓе. Првиот руски игумен, архимандрит Макариј, беше избран во 1875 година. Во манастирот настанаа несогласувања, за чие решение браќата се обратија до Вселенската патријаршија. Меѓутоа, Патријаршијата ја призна нумеричката супериорност на Русите и му го даде името на манастирот „Руска киновија на Светиот великомаченик Пантелејмон“. Грчките монаси се распрснаа во другите манастири на Свјатогорск. Во рок од 30 години, бројот на руски монаси достигна 2000.
На почетокот на XX век. се шири, особено меѓу руските монаси кои живееле во ќелии, ереста за името-слава, според која, самиот изговор на името Христово го осветува оној што го изговара. Светата заедница веднаш ја осуди оваа лоша доктрина и заблуда. Општото мислење на Апостолите било дека монасите што ја прифатиле ереста „ги напуштиле главите и ја обожавале шарата“. Бројот на следбеници на оваа ерес се зголеми во манастирот Свети Пантелејмон. Бидејќи тие одбија да го одбележат споменот на Царот, Николај II испрати воен брод против торпедо (1913), кој стоеше пред манастирот во борбена положба. Војската ги зароби сите бунтовни монаси и ги испрати на Кавказ. Ова дело на кралот не негативно влијание pa на руските монаси кои останале во манастирот - тие го препознаваат неговото славење пред светците и го почитуваат како таков.
По револуцијата во 1917 година, манастирот пропаднал и бил речиси напуштен од неговите жители. Неговата ситуација дополнително се влоши со катастрофалниот пожар што го зафати манастирот во 1968 година.
По 1989 година, бројот на нови монаси, од кои повеќето се Украинци, се зголеми.
Некое време Светите Нови маченици Никита (1810, Серес) и Павле (1818, Триполи) се подвизуваа во манастирот. Тука живееше и преподобен. Силуан Атоничанецот. Бугарскиот јеромонах Анфим Христос е погребан во манастирот заради светата будала (1867), која често го посетуваше овој манастир.
Во манастирот се чуваат чесните глави на великомаченикот Пантелејмон и Светиот маченик. Стефан Новиот, што му го подари на манастирот г -ѓа Руксандра, сопруга на Скарлат Калимаки. Поглавјето на Св. Силуан Атонит, како и честички од моштите на апликацијата. Петар, Тома и Вартоломеј, свмч. Дионисиј Ареопагит, Св. Григориј Ниски, Тихон Задонски, Варсонофи и Гури Казански.
Главниот влез во манастирот е во јужното крило. Преку засводен крстовиден коридор, влегуваме во широк асфалтиран двор украсен со многу овошни дрвја. Источното крило е стар архондарик, како и делови од северното и јужното крило, по катастрофалниот пожар од 1968 година, останаа без поправка. На горниот кат од северното крило се наоѓа величествениот параклис на Покрова Света Богородицаи параклисот на Свети Александар Невски. Монашките ќелии се наоѓаат на трите долни ката. Неодамна реновираното јужно крило ги содржи параклисот на Свети Јован Крстител, новиот архондарик и ќелиите. Синодиконот се наоѓа во западниот дел на јужното крило.
Католиконот е посветен на Свети Пантелејмон. Според натписот над влезот во предворјето, неговата изградба започнала во 1812 година и завршила во 1821 година. Овој натпис го споменува и ктиторот на манастирот - владетелот на молдавското кнежество Скарлат Калимаки (1809-1819).
Храмот е изграден во стилот на Атос, но комбинира грчки и руски архитектонски елементи. 8 куполи, чии форми личат на кромид, се направени во руски стил. Богато украсениот иконостас е изработен од руски занаетчии. Во муралите на предворјето и средниот дел на црквата (1855), може да се почувствува влијанието на руското сликарство.
Според патријаршискиот декрет од 1875 година, службите во Католиконот се вршат наизменично - на словенски и грчки јазик. Храмот се нарекува и „Грчки католикон“, во однос на параклисот на Свети Митрофан Воронежски, што Русите го користеле како католикон уште од 1858 година.
Манастирот има 36 параклиси. Во параклисот на Успение на Пресвета Богородица, кој се наоѓа во задниот дел на катедралата, богослужбите се изведуваат на грчки, а во параклисот на Свети Митрофан, на руски јазик. Во северното крило има 9 параклиси, од кои најубаво и величествено е Свјато-Покровски. Во јужното крило има 8 паракрили, од кои само три останале по пожарот: Свети Сава, Свети Никола и Свети Јован Крстител. Остатокот од параклисот се наоѓа надвор од theидовите на манастирот.
Вијалата за осветување, која нема купола или столбови, туку само четири мермерни садови, поставени на различни нивоа, се наоѓа помеѓу католикон и трпезарија.
На западната страна од дворот, спроти Католиконот, има трпезарија. Оваа самостојна зграда, изградена во 1893 година, може да прими до 1000 луѓе.
Камбанаријата (1893) се наоѓа над влезот во трпезаријата. Тоа е висока, стабилна структура која може да издржи тежина од повеќе од 20 тони - вака тежат 32 -те bвона инсталирани на него. Дијаметарот на големото bвоно е 2,7 m, а неговиот обем е 8,7 m. На истиот кат има уште три ellsвона, секое тежи 3 тони.
Светилиштето се наоѓа во двокатна зграда северно од трпезаријата. Овде се чуваат елеци, столови, свети садови.
Депозитарот за икони, кој се наоѓа северно од Католиконот, содржи многу икони. Меѓу нив е иконата на Ерусалим на Богородица.
Богатата библиотека на манастирот се наоѓа во посебна двокатна зграда во дворот. Тука има околу 1300 ракописи, од кои 110 се пергамент и 600 се напишани на словенски јазик. Содржи и 30.000 книги.
Во манастирот има две гробишта цркви: старата црква на Светите апостоли Петар и Павле, изградена во 1820 година, и новата, изградена во 1896-1898 година, која всушност е двокатна зграда со две мали цркви.
Стариот манастирски столб се наоѓа на одредено растојание во правец на Дафне, но беше уништен од поток на вода. Неодамна обновениот камен мост се наоѓа во близина на манастирот.
Манастирот поседува 12 ќелии, испосница на Успението на Богородица (Богородица), две катизми, од кои едната е таканаречена Стара Русика (стар манастир), како и испосницата „Нова Тебаида“ и Хромица соединение.
Над манастирот, недалеку од патот што води кон Кери, во планините, се наоѓа Стариот Русик (манастирот на Солунјаните). Се наоѓа на висорамнина опкружена со густа шума. Црквата Свети Пантелејмон, со висока камбанарија, била изградена во руски стил. Неговата изградба започна во 1870 година и заврши во 1889 година. Зад храмот има зграда на ќелија, на крајот од која има кула со мал храм. Тука, на крајот на 12 век, Свети Сава, најмладиот син на српскиот кнез Стефан Неман, кој, заедно со неговиот татко, е основач на манастирот Хиландар, се замонаши. Помеѓу зградата на ќелијата и олтарот, зачувана е Светата столица на стариот католикон на манастирот Солунци, до која има три чинари кои го симболизираат ликот на Света Троица.
Манастирот има двор во Москва (храмот на Никита маченик на Швиваја Горка зад Јауза), во Санкт Петербург, во Киев, во Истанбул.
Игумани:
Игуменот Савва (1803-1821)
игумен Герасим (1821-1874)
Архимандрит Макариј (Сушкин) (1875-1889)
Шема -архимандрит Андреј (Веревкин) (1889 - † 12 ноември 1903 година)
Шема -архимандрит Нифонт (Четвериков) (1903 - † 24 октомври 1905 година)
Архимандрит Мисаил (Сопегин) (ноември 1905 година - 31 мај 1909 година)
Архимандрит Јакинф (Кузнецов) (31 мај 1909-1940 година)
Шема -архимандрит Јустин (Соломатин) (1 април 1940 година - † 17 август 1958 година)
Шема -архимандрит Илијан (Сорокин) (1958 - 18 јануари 1971)
Шема-архимандрит Габриел (Легах) (26 април 1971-1975)
Архимандрит Авел (Македонов) (11 јули 1975-1978)
Шема-архимандрит Еремија (Алехин) (од 9 јуни 1979 година)
Текст: Келија на Благовештение. Скита на Свети Димитриј. Лак. Света Гора Света Гора, ru.wikipedia.org
Фото: Матеј Бутче, Костас Асимис, Виктор Конополв
https://rt82.ru/mk/the-arrangement-of-the-objects/svyato-panteleimonov-monastyr-na-afone/
Св.ап.Јаков брат Господов; Игнатиј Цариградски
