Заглавен стојам во духовната кал, а нема снага ни храброст во мене, совладан сум од бура на прегрешенија. Погледни на мене, Дево, те преколнувам Тебе, која го роди Словото, единствениот Човекољубец. Избави ме од секој грев, од сите душегубни страсти, секакво непријателско зло, за радосно да ти пејам: Моли Го Синот Свој и Бог, Непорочна, прошка на гревовите да им дарува на оние кои со вера прибегнуваат кон Твојот покров.
Утрена, петта недела од Постот

 Поуки од светите отци: Духот на кротоста не се вселува таму каде што гнев или страст пребива.
Свети Јован Златоуст

Ќе ја отворам устата моја и со Дух ќе се исполни, слово ќе и прословам на Царицата Мајка, светло ќе торжествувам воспевајќи ги сите Нејзини чудеса.
Ирмос од Пофалбата

Молитва:
 Пресвета Богородице, спомни нè во Твоето застапништво пред возљубениот Син Твој. Заштити нè нас, нашите сродници и ближни. Пресвета Мајко, се молиме во сиот свет да завладее мир. Амин.

 Читање од Светото Писмо:
 Исаија 45, 11-17
 Битие 22, 1-18
 Соломонови Изреки 17, 17-28; 18, 1-5
 
  Созерцание: Разумниот е воздржан во зборовите свои, трпеливиот е подобар од оној што бара знаење.
Соломонови Изреки 17, 27

 Подготви:А.Л.

 Икона на денот:

Свети Алексиј човек Божји

Различни се патиштата по коишто Бог ги води оние што сакаат да Му угодат и да го исполнат Неговиот закон. Во времето на царот Хонориј во Рим живееше високиот царски достоинственик Ефтимијан, многу угледен и многу богат. И тој и жена му Аглаида животот го минуваа богоугодно. Иако беше богат, Ефтимијан само еднаш дневно седнуваше на трпеза, и тоа по залезот на сонцето. Имаа син единец, овој Алексиј, кој кога порасна го принудија да се ожени. Но ноќта по свадбата тој не само што ги остави жената и домот на својот татко туку седна на кораб и отиде во градот Едеса во Месопотамија, каде што беше прочуениот неракотворен лик на Господ Исус, испратен од Него Самиот за царот Авгар. Откако му се поклони на овој лик Алексиј се облече во руво на просјак и како таков живееше во тој град полни седумнаесет години, непрестајно молејќи Го Бога во припратата на црквата на Пресвета Богородица. Кога таму се прочу како богоугодник, се уплаши од човечката слава и замина оттаму, седна на кораб што оди за Лаодикија, но по Божја Промисла коработ беше носен и доплови дури до Рим. Сметајќи го ова за прст Божји, Алексиј смисли да отиде во домот на својот татко и таму како непознат да го продолжи својот подвиг. Татко му не го препозна, а од милосрдие му дозволи да живее во една визба во неговиот двор. Овде Алексиј помина уште седумнаесет години, живеејќи само на леб и вода. Слугите го малтретираа на разни начини, но тој претрпе сѐ. А кога му се приближи крајот, напиша една хартија, ја стегна во рацете, легна и издивна, на 17 март 411 година. Тогаш во црквата на Светите апостоли стана во присуство на царот и на патријархот откровение во вид на глас кој рече: „Побарајте го човекот Божји“. Малку по ова се откри дека тој човек Божји е во куќата на Ефтимијан и по долго распрашување дознаа дека станува збор за оној просјак. Кога влегоа го најдоа мртов во неговата визба, а во лицето блескаше како сонце. Од онаа хартија неговите родители дознаа дека е тоа нивниот син Алексиј, а невестата којашто триесет и четири години живееше без него го виде нејзиниот маж, па сите ги обзеде неизмерна тага. По ова сепак се утешија, гледајќи дека Бог го прослави Својот угодник. Од допирот на неговото тело се лечеа многубројни болни и од него потече благоухано миро. Го погребаа во ковчег од мермер и смарагд. Главата се наоѓа во Светата Лавра на Пелопонез.