ПСАЛМ 77
Верноста Божја во водењето на неговиот непослушен народ

1 Слушни ги, народе мој, поуките мои, нека чуе увото ваше што зборува устата моја.
2 Ја отворам устата своја со парабола и ќе зборувам за непознатите работи од старо време,
3 работи што ги чувме и дознавме и што ни раскажуваа татковците наши,
4 нема да ги криеме од нивните деца, на идниот род ќе му раскажуваме за славата на Господ и силата Негова, и чудесата Негови што Тој ги изврши.
5 Тој подигна сведоштво во Јаков и положи закон во Израил, и им заповеда на татковците наши сето тоа да им го објават на децата свои,
6 за да знае идниот род, децата, што ќе се родат, та и тие во свое време да им раскажуваат на своите деца,
7 да ги полагаат надежите свои во Бога, да не ги забораваат делата Божји, да ги чуваат Неговите заповеди
8 и да не бидат како татковците нивни - род тврдоглав и бунтовен, непостојан по срце и не Му остана верен на Бога со духот свој.
9 Синовите Ефремови, вооружени, стрелајќи со лакови, отстапија во денот на битката:
10 тие не го запазија заветот на Бога и не сакаа да одат по Неговиот Закон.
11 Ги заборавија Неговите добрини и чудеса, што им ги беше покажал,
12 чудесата што пред очите на нивните татковци ги направи во египетската земја, во полињата на Цоан;
13 го раздвои морето и ги преведе преку него, и ги постави водите како насип;
14 дење ги водеше со облак, а по цела ноќ - со огнена светлина;
15 разби карпа во пустината и ги напои како од голема бездна.
16 Од карпата изведе вода, и води потекоа како реки.
17 Но тие продолжуваа и понатаму да грешат пред Него и да Го огорчуваат Севишниот во пустината:
18 Го искушуваа Бога со срцето свое, барајќи храна за своето лакомство,
19 па Го нападнаа Бога, велејЌи „Може ли Бог да приготви трпеза во пустина?"
20 Ете, Тој удри во карпа - и бликнаа води, потекоа потоци. Може ли Тој да му даде и леб, може ли да му приготви месо на Својот народ?
21 Поради ова што го чу, Господ се разгневи и пламна во гнев, и оган се разгоре против Јаков и гнев се крена против Израил,
22 затоа што не поверуваа во Бога и не се надеваа на спасението во Него.
23 Тој им заповеда на облаците одозгора и се отворија вратите на небесата,
24 па им истури дожд од мана да јадат, и им даде леб небесен.
25 Леб ангелски јадеше човекот: Тој им испрати храна до наситување.
26 Го раздвижи од небото јужниот ветар и со силата Своја го дотера југозападниот ветар,
27 па ги одожди со месо како со прав и со птици пернати како со песок морски:
28 ги нафрла среде нивниот табор, околу нивните живеалишта,
29 и тие јадеа и се заситија: и тоа што го сакаа, им го даде.
30 Но уште не беше минала нивната желба, и храната уште им беше во устата нивна,
31 а гневот Божји дојде врз нив, ги уби нивните најсилни и израилските момчиња ги погуби.
32 При сето тоа тие продолжуваа да грешат и не поверуваа во чудесата Негови.
33 И така им минеа дните нивни попусто и годините нивни во ужас.
34 Кога ги убиваше, тогаш Го бараа, се обраќаа и прибегнуваа кон Бога,
35 и се сеќаваа дека Бог е нивен помошник и дека Севишниот Бог е нивен избавител.
36 Но со устата своја Го мамеа, со јазикот свој лажеа пред Него;
37 срцето нивно не Му беше наполно верно, и тие не беа цврсти во заветот Негов.
38 Но Тој, Милостивиот, им го простуваш е гревот и не ги истребуваше, многупати
ја отстрануваше јароста Своја и не го разгоруваше сиот Свој гнев:
39 Тој ќе си спомнеше дека се тие тело и здив што оди и не се враќа.
40 Колкупати Го беа огорчувале во пустината и Го беа разгневувале во безводната земја!
41 И отстапуваа и одново Го искушуваа Бога и Го раздразнуваа Светецот Израилев;
42 не се сеќаваа на Неговата рака, ни на денот кога Тој ги избави од непријателот;
43 кога ги покажа во Египет Своите знаци и во полињата на Цоан - Своите чудеса;
44 и ги претвори реките нивни и потоците нивни во крв, за да не можат да пијат;
45 испрати на нив бубачки да ги боцкаат и жаби да ги уништат;
46 житото нивно го предаде на гасеници и трудот нивен на скакулци;
47 лозјата им ги исчука со град и смоквите нивни - со слана.
48 И добитокот нивен го уништи со град, а имотот нивен - со оган;
49 го испрати врз нив гневот на јароста Своја, јарост, и гнев, и маки - одред зли ангели;
50 го отвори патот на Својот гнев, не ги поштеди од смрт ни душите нивни и добитокот нивен го предаде на помор;
51 уништи сé што беше првородено во Египет, првините од нивниот труд во шаторите на Хам.
52 Тогаш го поведе Својот народ како овци, и ги водеше како стадо преку пустината:
53 ги водеше сигурно, и тие не се уплашија; непријателите нивни ги покри морето -
54 и Ги воведе во светата Своја гора, онаа, која десницата Негова ја беше придобила;
55 и ги изгони од пред лицето нивно народите, а земјата им ја раздели со ждрепка во нивно наследство, и ги насели израилските колена во полињата нивни.
56 Но тие Го искушуваа и Го огорчуваа Бога Севишниот и не ги пазеа наредбите Негови.
57 Отстапија и се оттргнаа како татковците нивни, се претворија во искривен лак.
58 Го разгневуваа на ридовите свои и со своите идоли Го раздразнуваа.
59 Бог го чу тоа, се разгневи многу, го отфрли Израил;
60 ја отфрли скинијата во Силом, во која се всели Тој меѓу луѓето;
61 и ја предаде во ропство нивната крепост и убавината нивна во рацете на непријателот;
62 па го предаде Својот народ на меч и се разгневи на Своето наследство.
63 Момчињата нивни оган ги голташе, и за девојките нивни немаше свадбени песни;
64 свештениците нивни паѓаа од меч, и вдовиците нивни не беа оплакувани.
65 Тогаш се разбуди Господ како од сон, како јунак од вино совладан,
66 и ги порази непријателите Свои од зад грб и ги предаде на вечен срам.
67 И го отфрли Јосифовиот шатор и не го избра коленото Ефремово,
68 туку го избра коленото Јудино, гората Сион, која ја возљуби.
69 И изгради светилиште Свое како небото и како Земјата го утврди засекогаш,
70 и го избра Давид, својот слуга, го зеде од овчите стада,
71 и од овците што се јагнат го доведе за да го пасе народот Негов, Јаков и Израил, наследството Негово.
72 И Тој ги пасеше со чисто срце и ги водеше со Својата мудра рака.

„Ќе му пеам на Господа се додека постојам.  “

о. Горан Тасески

Друго:

„НА РЕКИТЕ ВАВИЛОНСКИ“

 Ново издание од Повардарската епархија (18.02.2010)

20 Колку големи и тешки маки ми прати, но Ти пак ќе ме оживееш, и пак ќе ме изведеш од земните длабочини.
21 Ќе ми го зголемиш достоинството и пак ќе ме утешиш.
22 И јас ќе ја славам на харфа Твојата верност, Боже мој; ќе Те воспевам на лира, Светецу Израилев!
23 Ќе се радува устата моја, кога ќе Ти пеам, и душата моја, која си ја избавил.
24 И јазикот мој секогаш ќе зборува за Твојата правда, кога ќе поцрвенеат и ќе се засрамат оние, кои ми пожелуваа зло.