(Тропар)
Преподобниот Јован Лествичник се подвизувал на познатата гора од старозавените раскази – Синај. Светата планина Синај служела како прибежиште на христијанските подвижници од средината на III век, коишто се криеле поради прогоните. Во IV век, кога прогоните на христијаните престанале, монаштвото на Синајската Гора доживеало процут. Отшелниците биле привлекувани на тоа место од светите спомени за големите старозаветни настани што се случиле тука, но и од самата пустиња. Патешествениците раскажуваат дека не може да се најде попусто место од Синајскиот Полуостров. Дури ни дивите ѕверови не останувале таму долго време, а случајните дојденци од Арапската Пустина брзале да стасаат до ретките места на кои живееле луѓе. На Синајската Гора постоеле места коишто биле исклучително погодни за отшелничко подвижништво, и во едното од нив (Тола) низа години се подвизувал Јован Лествичник. До доаѓањето на Јустинијан I на престолот, синајските подвижници немале манастир, туку само една масивна тврдина и еден мал храм близу до неа, изградени од равноапостолката Елена. Во 557 година, за време на императорот Јустинијан, на молба на монасите, тука бил изграден манастир.
Свети Јован дошол на Синај на 16-годишна возраст, привлечен од славата на монашкиот живот на синајските подвижници. За родното место на Јован не знаеле дури ни неговите современици. Така, монахот Даниил раскажува: „Кој град и која земја го одгледале и воспитале овој доблесен подвижник, пред да започне да се подвизува, точно и веродостојно не можам да ви кажам.“
