Со воплотувањето Христово и објавувањето на Новиот Завет се донесе и нов живот во Светиот Дух, со обновени и преобразени правила. Во Стариот Закон владеел законот око за око, заб за заб и законот да ги мраземе своите непријатели ( Мат. 5, 38-43), а како што слушате сега, Христос објавува нешто сосем друго. Со доаѓањето Христово Исус Христос дојде доброволно, не по наша заслуга, ниту пак ние го баравме, оти за жал, малкумина останаа од тие што Го бараат, меѓутоа дојде заради Неговата голема милост, и не за негови потреби, туку заради наши потреби. Тој не засака поради својата онтолошка слобода што ја има во своето битие, кое што е љубовта, затоа и „не можеше“ да не дојде, „не можеше“ да не не создаде, „не можеше“ да не не помилува, едноставно затоа што Тој е љубов. Така и ние, браќа и сестри, ако сакаме да се нарекуваме христијани, треба да Го сакаме Христос и да го имаме Христос. Да се трудиме, како што светиот апостол Павле вели, да не се фалиме со самите себе, туку да се фалиме со милоста Божја заради која Тој ни ги дарува тие дарови и дури не уподобува на Него и не воздигнува до Неговите височини и созерцанието Негово.

Меѓутоа, Бог и не учи како тоа да го постигнеме. А тоа пред се се постигнува со труд, напор и бдеење над себе си. Односно, во почетокот кога Бог го создал човекот и го сместил во рајот му дал само една заповед, да не јаде од дрвото на познанието на доброто и злото затоа што сеуште не било време, затоа што уште не бил доволно возрасен да ги прими тие плодови, а се друго му било дадено и потчинето. Немал потреба од напор, мака, тешкотија… се имал во рајот и со се бил задоволен. Но тој не ја послушал ниту таа заповед и паднал. Затоа го добил проклетството на земјата, да се мачи и со пот да го стекнува лебот. Тој леб значи телесниот леб но и бладодатта на Светиот Дух, а нивата ќе му раѓа трње и трскот, таа нива е нашето срце – затоа во нашето срце денес, се раѓаат зли помисли, намери, желби и чуства кои што ние сме ги стекнале угодувајќи на самите себе.

Сега треба повторно да го очистиме срцето од страстите и да се вратиме на почетокот. Затоа Господ ни го дава Својот живот како пример за достигнување на таа состојба во која што ќе ја покажеме својата љубов безрезервно, без да бараме нешто за возврат, или без некој интерес, едноставно затоа што сакаме да љубиме. Тоа е безусловна љубов, каква што е и Божјата. Во почетокот тоа е тешко заради нашата заробеност од страстите и демонот кој стои зад нив и ни пречи, меѓутоа Господ и не учи преку ова Евангелие, преку овие зборови упатени до секој од нас- бидете милостиви како што е милостив вашиот Отец небесен .

Значи, милоста, браќа и сестри, е основно правило со кое што ние треба да го достигнеме она за кое што Господ не создал и за кое што Господ дошол на земјата. Милоста значи отворање на своето срце, милостивоста значи присутност на благодат, Божја карактеристика… само тогаш ние можеме да се наречеме христијани и само тогаш можеме да се надеваме на спасението Божјо. Се до тогаш, ние сме робови на гревот и на ѓаволот и сеуште живееме во Стариот Завет каде важи тоа око за око заб за заб, и сеуште го немаме Христос во себе и Тој сеуште не дошол Христос за нас, па и затоа не можеме да се наречеме христијани.

Господ не учи да постапуваме со луѓето така како што ние сакаме тие да постапуваат со нас. Ние не сакаме никој да не малтретира, никој да не не мачи, да не онеправдува… едноставно сакаме да не сакаат и милуват. Затоа и ние да постапуваме со другите како што сакаме и тие да постапуваат со нас, па според тоа правило ако сите така постапуваме тогаш рајот ќе постигнеме уште тука на земјата. Со неисполнувањето на ова основно правило во духовниот живот, го создаваме пеколот во нас и меѓу нас. Од друга страна пак, сите сме должници Божји и ако сакаме милост од Бога, тогаш и ние треба да бидеме милостиви. И овде вели дека ако даваме нешто на заем за да ни вратат, или ако љубиме некој за да ни возврати со својата љубов, тогаш љубов нема. Тоа е интерес. Затоа што љубовта како што реков потекнува од Бог, а таа е безпричинска – јас љубам затоа што сакам да љубам од своето битие, од своето јас, без разлика дали мене ќе ми се врати или нема да ми се врати. Според она, повторно ќе се вратам, да постапуваме со луѓето како што ние сакаме да постапуваат со нас. Повторно се се врти во круг, тој блажен круг на Божјото присуство во веки веков. А тоа е љубовта.

Сега, малку една мала критика според тоа колку ние на дело постапуваме според овие евангелски зборови. Неколку недели по ред повторуваме да се помогне на братството на св. Јован Бигорски зато што тие имаат потреба, затоа што тие се мачат таму во нивните срца, и телесно и духовно страдаат, страдаат заради претрпената несреќа што никој не ја посакува, за жал, ние остануваме нечувствителни и малкумина од нас донираа, помогнаа за да може да се обнови тоа наше светилиште кое е срцето на МПЦ, на македонската духовност.

Како прво, како што реков, треба да постапиме од љубов, затоа што сакам да помогнам. Второ, ако сакаме да ги исполниме овие зборови Христови да постапуваме со другите како што сакаме тие да постапуваат со нас. А тоа е, не дај Боже, ако нам ни се случи некоја несреќа тогаш ние ќе бараме помош, па дури и ќе ги осудуваме оние кои нема да ни помогнат. Така да, ако ние бараме од некој да ни помогне, тогаш и ние да им помогнеме и на оние што имаат потреба од помош. Трето, тоа е навистина поддржување на самите себе, како МПЦ и македонштината воопшто и четврто , затоа што тие браќа таму не живеат за себе, тие целиот свој живот му го предале на Бога и на сите нас, молејќи се непрестајно секој ден за спасение на нашите души и по нивните плодови многу луѓе нашле спас, особено децата кои се заробени од болеста на наркоманијата. Затоа, браќа и сестри, ако сакаме луѓето да постапуваат милостиво спрема нас, и ние да постапуваме милостиво спрема тие што имаат потреба. Амин.

On the mercifulness - Abbot Gavril

With the incarnation of Jesus Christ and the announcement of the New Testament new life in the Holy Spirit is also brought, a life with renewed and transfigured rules. In the Old Testament the law urges us to take an eye for an eye, a tooth for a tooth - i.e. to hate our enemies (Mat 5, 38-43) and like you hear now, Christ announces something different altogether. He came voluntarily, not because we deserved Him, nor because we searched for Him; unfortunately so few people are left who seek the Lord… Nonetheless He came because of His great mercy, not because of His necessities but because of our own necessities. He loves us because of his ontological freedom that He possesses in His being, which is love; that is why it was simply not possible for Him to not come, it was not possible for Him to not create us, it was not possible for Him to not have mercy on us – simply because He is love. In the very same manner, dear brothers and sisters, if we call ourselves Christians, we should love Christ and have Christ. We should strive, as apostle Paul says, not to boast with ourselves, but with the mercy of God - as He gave us those gifts and made us participants in His glory and elevates us to the lofty places of His being.

Now again we need to clean our heart from the passions and go back to the beginning. That is why the Lord givest His Own life as an example for achieving that condition in which we will show our love wholeheartedly, without asking anything in return, without any interest, simply because we want to love. That is wholehearted love, as the Lord is love. For we are captured from the passions, at the beginning it is very hard and the demon who is behind those passions is obstructing us, but the Lord teachest us through this Gospel, through these words directed to each of us – be merciful as is your Father in Heaven.

Furthermore, God teaches us how to achieve that with effort, hard work and being vigil of ourselves.  In the beginning, when God created man and placed him in heaven, He gave him only one commandment – not to eat from the tree with knowledge of good and evil, as it was not the right time and man was not ready to accept the fruit.  Everything else was given to him.  There was no need of hard work and struggle, he had everything he needed in heaven and was satisfied.  But man did not listen to that commandment and he failed. That is why he was cursed and brought damnation on earth, where he now needs to sweat and work hard to earn his food.  That food represents both the bodily bread and the blessing from the Holy Spirit, the soil that produces thorn and bramble represents our heart – this is why our heart creates evil thoughts, intentions, wishes and feelings which we have received by pleasing ourselves.

So, kindness (mercifulness), my brothers and sisters, is the fundamental rule that we should follow in order to accomplish the purpose of why God has made us and why God came down to earth. Kindness means to open your heart and mercifulness means the presence of blessing, the characteristic of God…only then could we call ourselves Christians and can hope for salvation. Otherwise we are slaves to sin and to the devil, we live by the rules of the Old Testament and do not have Christ in us and He has not come for us yet, therefore we could not call ourselves Christians.

God teaches us to treat people in the way we want to be treated. We do not want to be harassed, agonized or treated unjustly…we simply want to be loved and cared for. Thus, we should treat others as we want to be treated. If everyone treats people according to this rule then we will reach heaven here on the earth. If we do not follow this rule in our spiritual life we create hell within us and amongst us. On the other hand, we owe it to God and if we want God’s mercy than we too should be merciful. It has been said “if we give only to get in return or if we love because we want to be loved then love does not exist. That is only from interest. Love comes from God and love itself happens with no reason – I love because I want to love from my heart and it will not matter if I will be loved back. To get back to my previous point; we should treat people the way we like to be treated. This goes around in a circle, the blessed circle of God’s presents unto the age of ages. And that is love.

Now, dear brothers and sisters in Christ, a small criticism in regards to ourselves and the way we live our life according to the words of the Holy Gospel. A few weeks ago, we made an appeal and a call for help for our brotherhood at St.John Monastery, Bigorski. They are now in need of help, because they are suffering there, and in their praying hearts they suffer both physically and spiritually because of the disaster which no one ever wanted to happen. Unfortunately, we were not touched enough by this event and only a small number of us donated to help our brothers financially, to restore and rebuild our Holy Spiritual Sanctuary which is the heart of MPC, a Macedonian spiritual place.

Firstly, as I said, it is necessary for us to act upon from Love, because: ‘I want to help’.

Secondly, if we want to fulfil the words of Christ “to treat others like we want to be treated”. That is the same as, God forbid, if we have an accident and ask for help and if we don’t receive it we would even sometimes in our helplessness even judge the other person who wont help us.

So if we in our lives want and need help from other people then we too should help those in need right now.

Thirdly, this is truly for supporting ourselves and MPC, generally that which is Macedonian, and fourthly, because these men are our brothers, they’re in a monastery, they don’t live for themselves anymore, they devote their whole life to God and to all of us, praying every day, 24 hours a day for the salvation of our souls, and with these prays, these “fruits” of pure souls many people have found help and liberation, especially kids which have been captured by the illnesses of drug abuse.

Therefore, dear brothers and sisters, if we want people to threat us with mercy, love and equality then we must do the same for these brothers who need our help right now! Amen.

 Извор: Манастир св. Прохор Пчински, Донибрук, Австралија