Свети Методиј и Кирил Рамноапостолни     24/05/2009

Родени браќа родум од Солун, од угледни и богати родители, Лав и Марија. Постариот брат, Методиј, како офицер помина десет години меѓу Македонските Словени. Потоа се оддалечи на гората Олимп и се предаде на монашки подвиг. Овде подоцна му се придружи и Кирил (Константин). Но кога хазарскиот цар Каган побара од царот Михаил проповедници на верата во Христос, тогаш на заповед на царот беа пронајдени овие двајца браќа и беа испратени меѓу Хазарите. Откако го уверија Каган во верата Христова, тие го крстија овој цар и голем број негови доглавници и уште помногуброен народ.

По извесно време се вратија во Цариград, каде што ја составија словенската азбука од триесет и осум букви и почнаа да ги преведуваат црковните книги од грчки на словенски. На повик од царот Ростислав отидоа во Моравија и таму ја распространија и ја утврдија православната вера, па ги умножија книгите и им ги дадоа на свештениците за да ја подучуваат младината. А подоцна на повик од папата заминаа за Рим, каде што Кирил се разболе и умре, на 14 февруари 869 година. Тогаш Методиј се врати во Моравија и до смртта се потруди на утврдувањето на Христовата вера меѓу Словените. По неговата смрт - а тој се упокои во Господа на 6 април 885 година - неговите ученици Петочисленици, на чело со Свети Климент како епископ, го преминаа Дунав и се спуштија на југ во Македонија, каде што од Охрид продолжија да работат меѓу Словените на истото дело што го започнаа Методиј и Кирил на север.

„Зар не паѓа дожд од Бога на сите подеднакво? Или Сонцето не свети за сите, исто така? Зар не го дишеме воздухот сите еднакво? Како тогаш не се срамите да признаете само три јазика, а за сите други народи и племиња сакате да бидат слепи и глуви? Дали Господ го сметате толку бессилен тоа да не може да го даде, или завидлив, па тоа да не го сака? “

Македонија во чест на свети Кирил 

 Свето Евангелие од светиот апостол Јован 34

Во она време кога одеше Исус, виде еден слеп човек од неговото раѓање. Учениците Негови Го прашаа ирекоа: „Рави, кој згрешил? - тој или родителите негови, та се родил слеп?” Исус им одговори: „Ни тој, ниту родителите негови згрешиле, *туку за да се јават делата Божји врз него. Јас треба да ги вршам делата на Оној што Ме прати додека е уште ден; оти настапува ноќ, кога не ќе може никој да работи. Дури сум во светот, Јас сум *Светлина на светот.” Штом го рече тоа, плукна на земја, направи кал со плунката и ги намачка со неа очите на слепиот, и му рече: „Отиди и измиј се во бањата Силоам, што значи: ,пра-тен’!” Тој отиде, се изми и дојде прогледал. А соседите и оние, што порано го беа гледале како слеп, рекоа: „3ар не е овој што седеше и просеше?” Едни велеа: „Тој е,” а други: „Личи на него.” Тој, пак, зборуваше: „Јас сум.” Тогаш го прашаа: „Како ти се отворија очите?” Тој одговори и рече: „Еден Човек, Кој се вика Исус, направи кал, ми ги намачка очите и ми рече: ,Отиди во бањата Силоам и изми се!’ Отидов, се измив и прогледав.” Му рекоа пак: „Каде е Он?” Тој рече: „Не знам.” Тогаш го одведоа кај фарисеите човекот, кој порано беше слеп. А беше сабота, кога направи Исус кал и му ги отвори очите. Го прашаа, пак, исто така и фарисеите: „Како прогледа?” Тој им одговори: „Ми кладе кал на очите, се измив и гледам.” Тогаш некои од фарисеите рекоа: „Не е од Бога Овој Човек, штом не ја уважува саботата.” Други рекоа: „Како може грешен човек да прави такви чудеса?” И *настана расправија помеѓу нив. Пак му рекоа на слепиот: „Ти што велиш за оној што ти ги отвори очите?” А тој рече: „Пророк е.” Но Јудејците не поверуваа за него дека бил слеп и прогледал, додека не ги повикаа родителите на прогледаниот, и ги прашаа: „Дали е овој вашиот син, за кого велите дека се родил слеп?” Родителите негови одговорија и им рекоа: „3наеме дека е овој наш син, и дека се роди слеп; но како сега гледа, не знаеме; или, кој му ги отвори очите, не знаеме. Тој е голем; прашајте го него, нека ви каже сам за себе!” Ова го рекоа неговите родители, оти се боеја од Јудејците; зашто Јудејците се беа согласиле да биде исклучен од синагогата секој, што ќе Го признае за Христа. Затоа и родителите негови рекоа: „Тој е возрасен, него прашајте го!” Тогаш повторно го повикаа човекот што беше порано слеп и му рекоа: „Прослави Го Бога; ние знаеме дека Оној Човек е грешен.” А тој одговори и рече: „Дали е грешен, не знам; но знам дека бев слеп, а сега гледам.” Пак му рекоа: „Што ти направи? Како ти ги отвори очите?” Тој им одговори: „Јас ви реков веќе и не чувте, што сакате пак да чуете? Да не сакате можеби и вие да Му станете ученици?” А тие го укорија и му рекоа: „Ти си Негов ученик, а ние сме Мојсееви ученици. Ние знаеме дека со Мојсеја говорел Бог; а Овој не знаеме од каде е.” Одговори човекот и им рече: „Тоа е и за чудење, што вие не знаете од каде е, а мене, сепак, ми ги отвори очите. Знаеме дека Бог не слуша грешници: но оној што Го почитува Бога и ја исполнува Неговата волја, него го слуша. Откако е веков, не се чуло некој да отворил очи на слепороден. И ако Он не беше од Бога, не можеше да направи ништо.” Одговорија и му рекоа: „Сиот си во гревови роден, па зар ти нас ќе не учиш?” И го испадија надвор. Исус чу дека го истерале, па како го најде, му рече: „Веруваш ли ти во Синот Божји?” Тој одговори и рече: „А кој е, Господи, па да поверувам во Него?” Исус му рече: „И си Го видел, и *Кој зборува со тебе, Он е.” А тој рече: „Верувам, Господи!” И Му се поклони.

Старец Софрониј

Оној кој Го љуби Бога повеќе, кој се моли повеќе, кој се обидува повеќе да ги исполнува заповедите, ќе биде поблиску до Бога.