„Послушанието во себе содржи се„
                  (Старец Јосиф Спилеот)

Она што е дадено како слово од духовниот отец, како послушание, како нов начин на живот по нашата исповед, треба да се потрудиме да го исполниме во онаа мера во која ни посочена, ниту повеќе, ниту помалку! Не треба да го запоставуваме молитвеното правило, Исусовата молитва, читањето на Светото Писмо и секако заедничарењето во Литургијата на Црквата, Причестувањето со Телото и Крвта Христова, со Оној Кого го бараме во нашиот подвиг. Благодатта Божја дадена по нашето измирување т.е. присоединување кон Црквата при покајанието и исповедта нѐ крепи и со особена леснотија и посветеност го извршуваме молитвеното правило, но, секако наодаѓаат искушенијата кои се испит за нашата вера, за нашето покајание, и ако и за момент се повлече благодатта, тоа не е затоа што таа не напуштила, туку затоа што сме потпаднале под искушенијата, под унинието, затајува посветеноста и леснотијата во извршувањето на молитвеното правило, но како што нѐ поучуваат нашите духови отци, кога ќе паднеме треба да станеме, да продолжиме и да се потсетиме на нашата прва исповед, на нашиот завет, дека сме одлучиле да водиме нов живот во Христа, да се навратиме на молитвеното правило за да ја вкусиме повторно благодатта Божја. Ако наоѓаме оправдувања за нашата падната состојба на подолг период, може лесно да потпаднеме под влијанието на помислите и доколку не ги отфрлиме тие помисли како што ни советува духовниот отец, тогаш паѓаме во демонска состојба исполнета со грижи, стравови и тага.
За темели на нашата вера се сметаат верата, надежта и љубовта, и затоа на грижите треба се спротиставиме со вера, на стравот со надеж, а на тагата со љубов. Многу малку време и труд посветуваме на нашето православно предание во справувањето со претходно наброените состојби кои во психологијата се манифестираат како депресија и анксиозност, од нив се изродуваат многу други појави, како несоници, вознемиреност, раздразливост, гнев... Се нуди помош од психијатар и секако антидепресивни лекови, физичка активност, јога и што уште не! Најголема причина за овие состојби во кој може да падне секој човек е само гревот, отсуството на духовен живот, гордоста, себељубието и потпирањето исклучиво на сопствениот разум. Но, човек мора сам да си помогне, бидејќи како што вели владиката Николај, никој не може да му наштети на човекот колку самиот себе, па следствено на тоа треба самиот да биде решен да го земе крстот свој и да врви по Христа (Мт.10,38;16,24), доколку не може сам, должни сме за секој човек кој е во таква состојба да му помогнеме, ако не можеме директно, можеме во молитвата, а најмногу може да помогне  духовниот живот, исповедта и покајанието, молитвата и причестувањето.

Повеќе

17-ти септември, лето Господово 2013