Заговор за убиство
Јудејците се договориле да Го убијат. Библискиот текст вели: „По два дни беше Пасха и празникот Бесквасници; а прво¬свеш¬тениците и книжниците сакаа да Го фатат на измама и да Го убијат; но велеа: ,На празникот не, за да не стане бунт меѓу луѓето‘ “ (Матеј 26,3-5; Марко 14,1-2).
Заговорот против Христа првосвештениците и книжниците го направиле во средата пред Пасха. Овој настан што се случил тогаш е причина во Црк¬вата Христова среда да биде ден определен за пост, бидејќи тогаш Господ Исус Христос бил предаден и првосвештениците и книжниците се договориле да Го фатат, лажно да Го обвинат и да Го осудат на смрт, распнувајќи Го на крст. А во петокот бил паспнат. Непријателите сакале да го исползуваат предпразничното време, пред Пасха да Го фатат и убијат, за да можат ослободени од Него да ја прославуваат Пасха. Господ Исус Христос, пак, Го определил времето на Своите страдања и според промислата на Светата Троица, Он бил распнат спроти Пасха, затоа што Он Самиот е вистинската Пасха.
Овде е забележано де¬ка првосвештениците и книжниците донеле најконкретна одлука: Исус мора да биде фатен и убиен, и тоа, што е можно побрзо. Ним им недостасувало само погодно време тоа да го извршат. Тие, отишле дури дотаму во гревот, така што, на нивната морална и верска содржина, не им пречело убиството на Христа и биле согласни Он да биде убиен дури и на Пасха, не сметајќи дека со тоа ќе го осквернат праз¬никот. Тоа не им пречело, туку биле загрижени, од практични причини, „за да не стане бунт меѓу луѓето“. Тие се договориле „да Го фатат на измама,“ затоа што немале вистин¬ска причина со која би Го обвиниле, осудиле и убиле.

Јудиното предавство на Христа
Јуда Го предал Господа за 30 сребреници (Матеј 26,14-16; Марко 14,10-11; Лука 22,1-6; Јован 13,2,27). Во Евангелието е запишано вака: „Тогаш Јуда Искариотски, еден од дванаесетте, отиде кај прво¬свештениците, за да им Го предаде. А тие, штом чуја, се зарадуваа и ветија да му дадат сребреници. И бараше погодно време, за да Го предаде“ (Марко 14,10-11).
Јуда отишол кај првосвештениците со намера да им Го предаде Господа Исус Христа.
„Оти¬де“ – значи отишол сам, без некој да го повика, од¬нос¬но, првосвештениците не го повикале, па дури и тие биле из¬не¬на¬де¬ни од неговата постапка. Јуда, всушност, им ја олеснил нивната ра¬бо¬та.
Што го натерало Јуда да „отиде при првосвештениците“?
Све¬ти¬от евангелист Лука вели: „Влезе сатаната во Јуда“ (Лука 22,3), се разбира по негово допуштање и според слободната волја на апостол Јуда, би¬деј¬ќи сатаната нема таква сила и моќ, без наша волја да раководи со нас, туку ние, со нашата слободна волја, му допуштаме. Светите от¬ци истакнуваат уште една причина за желбата кај Јуда да го пре¬да-де Христа. Имено, сè до тој момент Јуда се двоумел дали Христос ќе биде Јудејски цар на земјава или не. Јуда повеќе посакувал Исус да биде политички цар. Зошто? За да добие некаква важна функција во државната власт. Но, неговите планови пропаднале кога видел дека Учи¬те¬лот се подготвува за страдање, за смрт и тогаш веќе, конечно ја изгубил сета надеж. Почнал да си размислува за себе и си велел дека од Христа не ќе може ништо повеќе да добие, а можел да биде са¬мо гонет, па затоа решил да искористи барем нешто, а тоа било да Го предаде Христа и за тоа да земе некоја награда во пари. „И рече: ,Што ќе ми дадете, па да ви Го пре¬да¬дам?‘ А тие му предложија триесет сребреници“ (Матеј 26,15).
Еван¬ге¬ли¬е¬то мудро ги открива работите. Забележуваме дека Ју¬да во оваа реченица не сака ни да го спомне името на Спасителот. А, не спом¬ну¬ва и никаква цена, туку, едноставно, си вели: дајте колку ќе да¬де¬те. Тој, пак, бидејќи не предложил цена за Исуса, тоа веднаш го на¬пра¬ви¬ле првосвештениците и „му предложиле триесет сребреници“. Тоа значи дека Исус е потценет и вреднуван само колку еден најобичен роб.
 

Повеќе

1-ви мај, лето Господово 2013