ВТОРНИК ОД ПРВАТА СЕДМИЦА ОД ПОСТОТ (19.03.2013)

Лето Господово 2013 г.

Радосно да го започнеме сесветото време на воздржување; да засветлиме светлозрачно со светите заповеди на Христа, нашиот Бог, со сјајот на љубовта и блесокот на молитвата, чистотата на светлоста и мажествена крепост. Облечени во одежди на светлина, да поитаме кон тридневното свето Воскресение, кое му засветли на светот со слава на животот вечен.
Утрена, Чист вторник

Поуки од Светите отци: И така, возљубени мои, да го држиме овој пост со ревност и чисто срце, зашто тој е сладок и пријатен за оние кои ги поминуваат свето овие денови. Овој свет пост да го употребиме во борба со ѓаволот, зашто без пост и молитва никој не може да го победи духот на злото. Во овој пост, возљубени мои, да молиме и просиме милост од Себлагиот и Милосрдниот, Кој не го отфрла оној кој пости. Овој пост, возљубени мои, ја отвора небесната врата, зашто нè издига од земјата и не вознесува во висините.
Свети Ефрем Сирин

Молитва:
Отче Небесен, секогаш да ги слушаме зборовите кои ги изговорил Синот Твој, Исус, за радоста наша да би била потполна, длабока и вечна, да видат луѓето дека сме биле со Господа Исуса, творејќи ја Неговата волја. Амин.

Читања од Светото Писмо:
Исаија 1, 19-31; 2, 1-3
Битие 1, 14-23
Соломонови Изреки 1, 20-33

Созерцание: Но кој Мене Ме слуша, ќе живее безопасно и спокојно, не плашејќи се од злото.
Соломонови Изреки 1, 33

Подготви: А.Л.

19. 03. 2013 год

Светите Четириесет и двајца маченици од Амореја

Сите беа војводи на византискиот цар Теофил. Кога царот Теофил ја изгуби битката со Сарацените околу градот Амореја, Сарацените го зазедоа градот, заробија многумина христијани, меѓу кои и овие војводи. Останатите христијани или ги убија или ги продадоа во ропство, а војводите ги фрлија во затвор, каде прележаа седум години. Повеќепати доаѓаа муслиманските првенци и ги советуваа да ја примат мухамеданската вера, но војводите не сакаа ни да чујат. Кога Сарацените им велеа дека Мухамед е вистински пророк а не Христос, војводите ги запрашаа: „Ако двајца се препираат за една нива, па едниот рече моја е, а другиот не, туку моја е, а притоа едниот од нив има многубројни сведоци, другиот пак нема ниту еден освен себеси, што би рекле вие, чија е онаа нива?“ Сарацените одговорија: „Навистина, на оној којшто има многубројни сведоци“. „Право пресудивте“, им одговорија војводите. „Така е и со Христос и Мухамед. Христос има многубројни сведоци - старите Пророци, коишто и вие ги признавате, а тие сите од Мојсеј до Јован Предвесник сведочат за Него, а Мухамед самиот за себе сведочи дека е пророк и нема ниту еден сведок“. Сарацените се засрамија, но повторно се обидоа да ја бранат својата вера на овој начин: „Дека нашата вера е подобра од христијанската се гледа по тоа што Бог нам ни даде победа над вас и ни ги даде најдобрите земји во светот и царство многу поголемо до христијанското“. На тоа војводите одговорија: „Кога би било така тогаш и египетското и вавилонското и елинското и римското идолопоклонство би биле вистинити вери, зашто во различни времиња секој од овие народи ги победуваше останатите и владееше над нив. Очигледно е дека вашата победа и силата и богатството не ја докажуваат вистинитоста на вашата вера. А ние знаеме дека Бог некогаш им дава победа на христијаните, а некогаш допушта над нив маки и страдања за да ги исправи и приведе кон покајание и очистување од гревовите“. После седум години, во 845 година, војводите завршија со смрт под меч. Нивните тела ги фрлија во реката Еуфрат, но испливаа на другиот брег, каде што христијаните ги зедоа и чесно ги погребаа.