Исчезнува нашето национално богатство

 04.02.2013 л. Г.

 Последниве неколку години сведоци сме на една страшна трагедија - секојдневно од нашите древни храмови исчезнува нашето непроценливо богатство кое во голема мера го дефинирало низ историјата нашиот идентитет. Црквите се мета на едно систематско уништување - иконостасите се демолираат, нашите највредни икони се крадат и за жал ништо не се презема во врска со тоа. Зарем не е жално и без преседан тоа што сега, во овој дваесет и први век, кога наводно ја живееме својата слобода, кога постојано се зборува за човечките правди, се случува едно вакво страшно бришење на историјата и кражба на оваа наше национално богатство, богатство што успеало да преживее толку векови на војни, ропство, поробувачи кои постојано се менувале на оваа измачена грутка земја, и останало да го сведочи нашето славно минато, како жилави нишки преку кои силно се држевме до нашите корени. Ваквата жална состојба особено е карактеристична за нашиот западен дел, познат по прекрасните цркви изработени од мијачките мајстори, што денес се оставени сами на себе. Но тоа што, поради извесни историски околности, селата во тој крај се претежно напуштени, не значи дека треба да кренеме раце од едни толку важни за  нашиот ентитет споменици од минатото и да не се погрижиме околу безбедноста на овие наши прекрасни ризници на некогашната мијачка духовна уметност и традиција. Зарем толку малку го цениме она што претците ни го оставиле во залог? Зошто да не изнајдеме соодветен начин да го заштитиме тоа што не дефинирало низ историјата, па и сеуште не дефинира како народ? И зошто сега да ни се наметнува како неминовност да ги вадиме иконите од иконостасите, нарушувајќи им ја така древната убавина на храмовите, и да ги засолнуваме по нашите специјални институции за да ги заштитиме од се поголемиот апетит на една добро разработена мрежа на крадци, кои непречено оперираат во овие краишта?  

 Затоа, како монашко братство од Реканскиот крај и Мијачијата, би сакале да испратиме силен повик и молба до Владата на Република Македонија и до надлежните институции да не затвораат очи пред овој голем национален проблем, туку родољубиво да се потрудат на било каков начин да се спречи кражбата на нашето духoвно наследство, а со тоа и кражбата на нашата света историја. Добро би било органите за безбедност со поголема будност и усрдност да си ја вршат својата од Бога дарувана должност, а Собранието на Република Македонија да донесе закон за многу построги казни за извршителите на светотатство. Само тогаш кога пожртвувано, со љубов и ревност ќе го чуваме светото наследство на нашата татковна и завештанието од нашите предци, ќе го имаме и нивниот и Божјиот благослов.

  Архимандрит Партениј
   игумен на Бигорскиот манастир

со неговите во во Христа браќа

Извор: Бигорски манастир