·
„Туморите произлегуваат од непростени навреди. И ...
Туморите произлегуваат од прекумерна грижа за децата.
Каква грижа?
Грижата е молитва за она што не го сакаме.
Зошто?
Затоа што тоа го покажува нашето неверие. Се грижиме само за тоа што ни предлага сатаната, а тој секогаш предлага нешто лошо... Дека ќе биде лошо, и не' враќа во минатото, па да размислуваме зошто не сме направиле ова или она. Минатото е минато, нема што да менуваме таму!
Ако сме се покајале, ако сме се исповедале, тоа значи дека ако постојано му се навраќаме - таму ни ја пие крвта демонот!
Ние сме таму каде што треба да бидеме, ние сме во сегашноста. Ако ни сугерира дека нешто лошо секогаш ќе се случува,треба да знаеме дека тој воопшто не знае што ќе се случи, не му е дадено да знае, тој не е пророк! Но, тоа е неговото оружје: лаги, страв и грижа! Татко на лагите, убиец!
Така, тој се труди секогаш да го расипе секое добро дело, да го раздвои секој човек, да го направи секој човек сам и очаен. Тоа е неговата политика и постојано работи на тоа.
Ако ги прифатиме нашите мисли, сепак ја користиме фантазијата, потпаѓаме под правило. Така паѓаш во депресија и сето тоа.
Мора да научиме да се бориме и да ги чуваме нашите мисли! Тоа го бараа светите отци. Ако забележиме дека нашите мисли отидоа во друга насока и ако постојано сме во некои размислувања, грижи... тогаш да се прекрстиме во името на Отецот, Синот и Светиот Дух, и да кажеме не прифаќам!
Или, ако е навистина лоша, богохулна мисла, велиме: Господи Исусе Христе, Господи Исусе Христе, Господи Исусе Христе и ќе бегаат! Сè што е од сатаната бега од името Христово! И се молиме малку после тоа, барем со Господа, помилуј, или со Пресвета Богородица спаси ме. Што и да се сетиш прво, да ја искористиме таа молитва да ги избркаме тие лоши мисли, па треба да научиме да се бориме против лошите мисли, а второ, да научиме да РАДУВАМЕ!
Првите христијани биле толку полни со радост што сите сакале да станат православни христијани! Тие беа еднодушни и постојано беа во благодат. Значи, каде што има благодат, нема: тага, страв, депресија.
Луѓето доаѓаат кај мене и само се жалат. Значи, кога последен пат сте се причестиле? „Па, не се сеќавам“. ,- Добро е што си жив! Добро што си жив!
Кој не се причестил неколку месеци, што да очекуваме!? Ние немаме сила да се бориме против злото, но кога се причестуваме, кога живееме правилно, кога се причестуваме правилно, тогаш демоните гледаат светлина посилна од сонцето, а не смеат ниту да нѐ погледнат. а камоли да ни пријдат!“
Отец Серафим Петковиќ (Учења на отец Серафим)
Манастир Света Троица Бела Вода кај Љубовија
Православие.Мк †
