Eдeн чoвeк мoжe да знаe пoвeќe oткoлку друг чoвeк, нo вистината мoжe да ја oткриe самo Бoг. На чoвeкoт му дoаѓаат мисли какo вeтар и привидeнијата му сe чинат вистински. Завeдeн сo свoитe мисли, eдeн чoвeк гo завeдува другиoт чoвeк; eдeн чoвeк измамeн сo привидeнија, гo мами другиoт чoвeк.

Сите експерименти го покажувале истото: после молитвата нивото на инфекција во организмот се намалувало. Посебно кога се зборува за акутна фаза на болеста, се случуваат промени во сите показатели, воспалителните процеси се смируваат и постепено исчезнуваат.

Во секој човечки живот постои една точка на пресврт, миг кога Небото тивко го допира срцето и сè во нас се менува. Кај некого тоа е преку страдање, кај друг — преку тивка радост или неочекуван знак. Кај мене, тој прв допир со Божественото дојде преку едно свето име кое ме следи од детството: името на Свети Никола.

Црквата значи победа над смртта, можност да се постигне Вечноста и да се надминат границите, какви и да се тие; со еден збор, Црквата е Христос. Ние сепак не сакаме да го примиме тоа  што Таа ни го дава и што всушност Таа претставува.Од оваа причина ние живееме во нејзините пазуви, но остануваме

Смирението твое о, Божји пророче,
умот кон висините Господови го подигна
о, Софоние ти кој ја виде мерзоста
во светите места,
на сето тоа срцето ти запеа, устата проговори:

Угодниче Божји, пророче свети Авакуме,
преку тебе во тело како без тело,
 пренесана беше видливо помошта,
за оној кој на Бога угодува.

Mоли се јасновидче нашето време,
да се исполни со покајание и молитви,

Ако во себе не ги најдеме богатите плодови на љубовта, мирот, радоста, умереноста, смирението, простотата, исправноста, верата и трпението – целиот наш труд е залуден, вели свети Макариј Египетски. Трудот се принесува за жетва, но жетвата Му припаѓа на Господа.

 Знаете ли кој бил тој човек?! Тоа бил оној разбојник што бил распнат повеќе од триесет години по овој настан, покрај Христос, на крстот, кому Господ му рекол:
„Вистина, ти велам, уште денес ќе бидеш со Мене во Рајот!“

Божји човеку и пророку Науме,
тебе Господ ти ги откри патиштата на благодатта,
Он простува но не заборава,
сѐ додека сокот од гранката на гревот не се исуши,

по твоите молитви Тој нека нѐ заштити,
спаси и сочува во вечни векови.

Како првоповикан меѓу апостолите,
и брат на врховниот апостол,
Андрее, моли го Владиката на сите,
мир да ѝ подари на вселената,
и на душите наши милост голема.

Исповедниче на вистината, сведоку на благодатта, проповедниче на слободата, Парамоне свети мачениче, трубо Божја за сведоштво,
оправдание на твоите триста и седумдесет

Гревот и слабоста секогаш носат последици; некој ги пренесува свесно, некој несвесно, но раната останува.
Покајанието е клучниот миг во кој почнува преумувањето. Тоа не значи дека ќе успееме да исправиме сè што сме „зафркнале“ со сопствените деца, но е многу важно барем

         Господ сака меѓусебно да се љубиме; слободата е во љубовта кон Бога и кон ближните. Во тоа е нашата вистинска слобода и еднаквост. Во општествените положби не може да има еднаквост, но тоа не е важно за душата.

На 10.12.2025 година, во НУ „Музеј на националната борба за самостојност“ се одржа промоција на две монументални книги: „Посланија и беседи“ од Архиепископ Доситеј и „Таков Архијереј ни требаше – зборник на трудови во чест на Архиепископот Доситеј“.

Не се знаат ни гробовите на многу големи и свети луѓе. Непознат остана гробот на пророк Мојсеј; па гробовите на многу апостоли и Христови маченици; па гробовите на пустиножители и подвижници. Нивните имиња се со црвени букви во календарот. Го славиме нивниот спомен, им градиме цркви, им воздигнуваме молитви. А гробовите нивни не ги знаеме.

      Личните „врски“ постоеја и во стариот изумрен, а постојат и во новиот, дигитален свет. Сето тоа покажува дека ВРЕДНОСТИТЕ се превртеа уште одамна, иако денес се доживува климакс на тој свет што стои на глава. Вредностите почнаа да се превртуваат уште во социјализмот, а се засилија со неговиот пад. Под паролата на „демократијата“ се протнаа и многу лажни вредности,

“Заштo кoј сe вoздига ќe бидe пoнижeн, а кoј сe пoнижува, ќe бидe вoздигнат” (Мт. 23:12).Акo нe сe пoнижимe спoрeд дoбрoдeтeлта, ќe нe пoнижи грeвoт. Дoбрoдeтeлта вoди кoн дoбрoвoлнo и приврeмeнo пoнижувањe, а грeвoт кoн нeпoвратнo и вeчнo пoнижувањe.

Голема пофалба и крепост има градот Тивериски,
ерарсите, свештениците и левитите:
зашто откако идолската прелест ја разобличија,
победници над нечестивите се јавија.