Човекот кој трпеливо поднесува кога го озборуваат или навредуваат личи на оној кој го заклучил лавот во кафез, а оној кој одговара со озборување и со навреди, личи на човек којшто самиот себеси се удира (со оружје).

 Секуларизацијата христијанското општество го направи отворено и прифатливо за хуманистички и прагматични теории за животот, кои во најголема мера го засениле христијанското учење за гревот и покајанието. Учењето за гревот како отпаѓање од единството со Бога, од еден вистнски живот – во Него и со Него, сé повеќе беше заменувано со некој вид морална или обредна законитост, во која гревот првенствено значи престап на утврдено правило.

Во рамките на манифестацијата “Недела за заедничка молитва” во организација на Комисијата за односи со верските заедници и религиозни групи (КОВЗРГ), денес во Порта Македонија се одржа трибина на тема „Младите и религијата“.

Дали тагувам над човечките страдања? Дали жалам поради неволјите во Црквата и државата, во семејството и општеството? Дали страдам заедно со сите кои страдаат, во беда и нечистотија, во очајание и грев? Дали жалам поради болестите, заразите, несреќите и умирањата? Или сè едноставно прифаќам „така како што е”, преминувајќи преку сè и мислејќи дека е храброст тоа што е, всушност, скаменетост на срцето и недостаток на сочувствена грижа?

Постои една голема вистина: онака како што нашето срце е расположено кон нашиот брат, така и Божјото срце се однесува кон нас. Дали сакаш Бог да ти ги прости твоите грешки? Дали сакаш да те сака со целото Свое срце? Тогаш би требало, од срце да сакаш и простуваш.Дали сакаш Бог да ги заборави сите твои гревови и веќе да не се навраќа на нив? „Сакам, би сакала“, плаче душата.

Оној што заради незначителен престап, многу се потресува и гневно и грубо се однесува, наводно за да поправи нешто, личи на лесноумен клисар, кој гледајќи како капе една свеќа грубо и со залет се стрчува за да ја исправи, а патем ги турка луѓето и ги урива шанданите создавајќи голем неред за време на богослужбата.

Поборнику на Православието,
на покајанието и на молитвата
 сигурен учителу и делатнику,
на архиереите боговдахновен украсу,

Токму ова се случува за време на исповед. Оние кои искрено се исповедаат и на себе го земаат срамот за сопствените гревови, биваат обновени. Но, оние кои ги креваат рамениците и велат: „Ништо особено, вообичаените работи…“, тие не носат никаков срам, нивните срца остануваат нетрогнати, и едвај добиваат некаква полза.

Кај подножјето  на крстот обновете ја вашата вера во чудесниот и пречудесниот домострој на нашето спасение, оживејте ја надежта во вашето сопствено спасение, со силата на домостројот кој сте го примиле и кој се одвива преку она што од вас се бара; утврдете се во одлуката да одите во ...

Човекот треба да се исповедува што е можно почесто. Паузите помеѓу исповедите треба да бидат исполнети со духовна борба и напори, што ќе се зацврстуваат со подготвките за претходната исповед и подготовката за следната. Значи, честото исповедување на гревовите ќе те чува, ќе те поддржува и ќе го прави поцврст целиот твој духовен живот. Благодатта Божја што 

И многу други, како што соопштува божествениот Лука, и говори, Му служеа на Христа и на Неговите ученици, со својот имот. Тие го проповедаа воскресението и ни кажаа многу догмати, за уверување и известување на вистинитоста на Христовото воскресение. Црквата Христова прими по Тома да се празнуваат и тие, кои први го видоа Христа воскреснат од мртвите, и на сите ја пренесоа спасителната проповед

Овие жени се првите вистински сведоци на Воскресението, а Јосиф и Никодим беа сведоци на погребението. Сето ова е мошне значајно и совршено ја резимира христијанската догма. Никодим беше веднаш избркан од синагогата, бидејќи не го делеше мислењето на Јудеите. Јосиф, пак, откако го погреба телото на Господа, беше фрлен во еден ров од страна на Јудеите, но со Божја сила беше изваден од него...