Да го започнеме заедно и подвигот на читање на Новиот Завет, следејќи го 40 дневниот распоред (22)

19.12.2010 год.

(недела)

КОН СОВЛАДУВАЊЕ НА НОВО-ЗАВЕТНИОТ ПРЕДИЗВИК

Со почетокот на Божикниот пост, да го започнеме заедно и подвигот на читање на Новиот Завет, следејќи го 40 дневниот распоред.

22-ден

Goran.sv.Erotej.jpg

22 ден: Дела 11-16
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16

Глава 11

1 И апостолите и браќата во Јудеја чуја дека и народите го примиле Божјото слово,
2 и кога Петар дојде горе во Ерусалим, обрезаните се препираа со него,
3 велејќи: „Влезе кај необрезани луѓе и јадеше со нив!”
4 Тогаш Петар почна да им зборува и да им излага редум:
5 ”Бев во градот Јопија и се молев; и во занес имав видение, како некаков сад, како големо платно, што на своите четири краишта слегува од небото, и дојде до мене.
6 Кога погледнав во него и разгледав, видов во него четвороножни земни животни, и ѕверови, и лазачи и небесни птици.
7 И чув глас, кој ми рече: „Стани, Петре! Коли и јади!”
8 А јас реков: „Не, Господи, зашто ништо погано или нечисто никогаш не влегло во мојата уста.
9 Тогаш гласот од небото ми рече по вторпат: „Она што Бог го очистил, не наречувај го нечисто!”
10 Тоа се случи трипати и пак сè беше одвлечено горе на небо.
11 И, ете, во тој час три човека, испратени од Ќесарија до мене, застанаа пред куќата во која бевме.
12 Тогаш Духот ми рече да одам со нив, не размислувајќи. И овие шестмина браќа дојдоа со мене и влеговме во куќата на човекот.
13 Тогаш тој ни раскажа како во својата куќа видел ангел, кој застанал и му рекол: „Прати во Јопија и повикај го Симона, кој се вика Петар!
14 Тој ќе ти каже зборови, преку кои ќе се спасиш ти и целиот твој дом.”
15 И кога почнав да зборувам, Светиот Дух слезе на нив, како и на нас во почетокот.
16 Тогаш се сетив на Господовите зборови: „Јован крштаваше со вода, а вие ќе бидете крстени во Светиот Дух.
17 И така, ако Бог им даде ист дар, кога поверуваа во Господа Исуса Христа, како и нам, кој сум јас да можам да Му го забранам тоа на Бога?”
18 Кога го чуја тоа, се смирија и Го славеа Бога, велејќи: „И така, Бог им даде и на народите покајание за живот!”
19 А оние, кои беа распрснати заради гонењето, по Стефана, поминаа сè до Феникија, Кипар и Антиохија, не проповедајќи му го никому Словото, освен на Јудејците.
20 А некои од нив беа Кипарци и Киринејци, кои - кога дојдоа во Антиохија - им зборуваа и на Грците, навестувајќи Го Господа Исуса.
21 И Господовата рака беше со нив и голем број поверува и Му се обрати на Господа.
22 И кога веста за нив дојде до ушите на црквата во Ерусалим, го испратија Варнава во Антиохија.
23 Тој дојде и ја виде Божјата благодат, се зарадува и ги опоменуваше сите да останат во Господа со одлучно срце.
24 Имено, тој беше добар човек, полн со Светиот Дух и со вера; и големо множество се присоедини кон Господа.
25 Тогаш отиде во Тарс да го побара Савла; и кога го најде, го доведе во Антиохија.
26 И така, цела година се собираа во црквата и поучија големо множество. И прво во Антиохија учениците ги нарекоа христијани.
27 Во тие денови пророци од Ерусалим слегоа во Антиохија.
28 И едниот од нив, по име Агав, стана и објави преку Духот, дека ќе биде голем глад по целиот свет; која и беше при Клаудиј.
29 Тогаш учениците одлучија - секој според своите можности да им испрати помош на браќата во Јудеја.
30 Тоа и го направија, испраќајќи им на старешините преку Варнава и Савла.

Глава 12

1 Во тоа време царот Ирод се зафати да измачува некои, кои и припаѓаа на црквата.
2 И го погуби со меч Јовановиот брат Јаков.
3 И кога виде дека тоа им се допадна на Јудејците, го фати и Петра, а беа денови на бесквасните лебови.
4 Го фати и го фрли во темница, предавајќи им го на четири стражи - од по четири војника - да го чуваат, со намера да го изведе пред народот по Пасхата.
5 И така, Петра го чуваа во темницата, а црквата постојано Му се молеше на Бога за него.
6 И кога Ирод сакаше да го изведе, во истата ноќ Петар спиеше меѓу двајца војници, окован во двојни вериги, а стражарите пред вратата ја чуваа темницата.
7 И ете, Господов ангел застана и светлина блесна во собата. Тој го чукна Петра по ребрата, го разбуди и му рече: „Стани бргу!” И веригите му паднаа од рацете.
8 Тогаш ангелот му рече: „Опаши се и обуј ги своите сандали!” Петар направи така. И му рече уште: „Наметни ја својата облека и дојди по мене!”
9 И излезе и тргна по него и не знаеше, дека тоа што ангелот го направи е вистинско, но мислеше дека гледа привид.
10 Така ги изминаа првата и втората стража и дојдоа до железната врата, која води во градот; таа им се отвори сама. И излегоа и преминаа една улица, а ангелот веднаш отстапи од него.
11 И кога Петар дојде на себеси, рече: „Сега навистина знам дека Господ го пратил Својот ангел, и ме избави од Иродовата рака и од сè што очекуваше јудејскиот народ.”
12 Согледувајќи го тоа, дојде до куќата на Марија, мајката на Јована, наречен Марко - каде беа собрани мнозина да се молат.
13 И кога чукна на дворната врата, дојде слугинката, по име Рода, да наслушне.
14 И кога го препозна Петровиот глас, од радост не ја отвори вратата, туку втрча и јави дека Петар стои пред вратата.
15 А тие и рекоа: „Ти си луда!” Но таа и натаму тврдеше дека е вистина. Тие рекоа: „Тоа е неговиот ангел.”
16 А Петар продолжуваше да чука. И кога ја отворија вратата, го видоа и се восхитија.
17 Тој им мавна со раката да молчат и им раскажа како Господ го изведе од темница и рече: „Јавете им за ова на Јакова и на браќата!” Потоа излезе и отиде на друго место.
18 А кога се раздени, настана не мал смут меѓу војниците: што бидна со Петра?
19 И кога го побара, и не го најде, Ирод ги сослуша стражарите и заповеда да ги погубат, и слезе од Јудеја во Ќесарија и таму престојуваше.
20 И беше гневен на Тирците и Сидонците, но тие дојдоа еднодушно при него, и откако го придобија царевиот собар Власта, замолија за мир, зашто нивната земја внесуваше храна од царската земја.
21 Во определениот ден Ирод, облечен во царска облека, седна на престолот пред народот и одржа говор пред нив.
22 А народот извика: „Глас Божји, а не човечки!”
23 Тогаш веднаш, Господов ангел го удри, зашто не му воздаде слава на Бога, и беше изеден од црви и издивна.
24 А Божјото слово растеше и се умножуваше.
25 А Варнава и Савле, откако ја исполнија службата, се вратија од Ерусалим, земајќи го со себе Јована, наречен Марко.

Глава 13
   1 Во Антиохиската црква имаше пророци и учители: Варнава, и Симеон наречен Нигер, па Луциј Киринеец, Манаин, кој беше воспитан заедно со четворовласникот Ирод, и Савле.
2 И кога Му служеа на Господа и постеа, Светиот Дух рече: „Одвојте ми ги Варнава и Савла за делото за кое ги повикав!”
3 Тогаш, откако постеа и се помолија, ги положија рацете на нив и ги пуштија.
4 И така тие - испратени од Светиот Дух - слегоа во Селевкија и оттаму отпловија за Кипар.
5 И кога дојдоа во Саламина, го проповедаа Божјото слово во јудејските синагоги, а го имаа и Јована за помошник.
6 И кога го поминаа целиот остров до Пафос, најдоа некој маѓепсник, лажен пророк, Јудеец, по име Варисус,
7 кој беше со проконзулот Сергиј Павле, умен човек. Овој ги повика Варнава и Савле и посака да го чуе Божјото Слово.
8 Но им се спротивстави Елим маѓепсникот, - зашто така се преведува неговото име - настојувајќи да го одврати проконзулот од верата.
9 Тогаш Савле - кој се вика и Павле - исполнет со Светиот Дух, го насочи погледот кон него и рече:
10 ”О, ти полн со секакво лукавство и злоба, ѓаволски сине, непријателу на секоја праведност, нема ли да престанеш да ги искривуваш правите Господови патишта?!
11 И, еве, сега Господовата рака паѓа на тебе: ќе бидеш слеп и за некое време не ќе го гледаш сонцето!” И во истиот миг паднаа на него мрак и темнина; и тој одеше наоколу и бараше луѓе, кои ќе го водат.
12 Тогаш проконзулот, откако виде што стана, поверува, восхитувајќи и се на Господовата наука.
13 А Павле и неговите придружници отпловија од Пафос и дојдоа во Памфилиска Пергија. Тука Јован се оддели од нив и се врати во Ерусалим.
14 А тие заминаа од Пергија и дојдоа во Писидиска Антиохија; и влегоа во синагогата во саботен ден, и седнаа.
15 А по читањето на Законот и Пророците, старешините на синагогата испратија до нив да им кажат: „Браќа, ако имате некакво утешно слово за народот, зборувајте!”
16 Тогаш Павле стана, мавна со раката и рече: „Мажи Израелци и вие други, кои се боите од Бога, чујте!
17 Бог на овој Израелски народ ги избра нашите татковци и го издигна народот во туѓина, во Египетската Земја, и со воздигната рака ги изведе од таа земја,
18 и околу четириесет години ги трпеше во пустината;
19 и уништи седум народи во Хананската Земја, и им ја даде во наследство нивната земја;
20 за околу четири стотини и педесет години. Потоа им ги даде судиите до пророкот Самоил.
21 Оттогаш побараа цар, и Бог им го даде Саула синот Кисов, човек од Венијаминовото племе, за четириесет години.
22 Кога го отфрли овој, им го подигна за цар Давида, за кого посведочи и рече: ‘Го најдов Давида, синот Есеев, човек по Моето срце, кој ќе ја исполни целата Моја волја.’
23 Од неговото потомство Бог - според ветувањето - му го подигна на Израел: Спасителот Исуса,
24 откако Јован, пред Неговото доаѓање, му проповедаше на целиот Израелски народ покајно крштавање.
25 А кога Јован ја исполни својата должност, велеше: „Јас не сум Оној, што вие мислите; туку, ете, по мене иде Еден, Кому не сум достоен да Му ги одврзам обувките на нозете.
26 Браќа, синови на Авраамовиот род, и вие, кои се боите од Бога, меѓу нив, нам ни е испратено словото за ова спасение.
27 Зашто жителите на Ерусалим и нивните началници не Го познаа, туку Го осудија и така ги исполнија пророчките зборови, што се читаат секоја сабота.
28 Иако не најдоа никаква вина, која заслужува смрт, бараа од Пилата да Го погуби.
29 И кога исполнија сè што е напишано за Него, Го симнаа од дрвото и Го положија во гроб.
30 Но Бог Го воскресна од мртвите.
31 И повеќе денови им се јавуваше на оние, кои со Него од Галилеја отидоа горе во Ерусалим, а кои се сега Негови сведоци пред народот.”
32 ”И ние ви го проповедаме Евангелието за ветувањето дадено на татковците, дека Бог го исполни на нас, нивните деца, кога Го воскресна Исуса,
33 како што е напишано во вториот псалм: ‘Ти си Мој Син, Јас Те родив денес.’
34 А дека Го воскресна од мртвите и дека веќе не се враќа во гниењето рече вака: ‘Вам ќе ви ги исполнам светите и верните зборови Давидови.’
35 Затоа и во друг псалм вели: ‘Нема да дозволиш Твојот Светец да види гниење.’
36 А Давид му послужи на своето поколение и според Божјата волја заспа и им се придружи на своите татковци и виде гниење.
37 А Оној, Кого Бог Го воскресна, не виде гниење.
38 И така, мажи браќа, знајте дека преку Овој ви се навестува простување на гревовите;
39 и од сè од што не можевте да се оправдате преку Мојсеевиот Закон, преку Него се оправдува секој, кој верува.
40 И така, гледајте да не дојде на вас, што е речено во пророците:
41 ’Видете, вие кои презирате, чудете се и исчезнете! Зашто Јас правам дело - во вашите денови - дело во кое нема да поверувате, ако некој би ви раскажувал.’
42 А кога излегуваа, ги молеа да им ги проповедаат овие зборови и во идната сабота.
43 Кога собирот се разотиде, многу Јудејци и прозелити, кои Го почитуваа Бога, појдоа по Павла и Варнава. Тие им зборуваа и ги наговоруваа да останат во Божјата благодат.
44 А во идната сабота се собра скоро целиот град да го чуе Божјото слово.
45 А кога Јудејците видоа множество, се исполнија со завист и со хулење говореа против Павловите зборови.
46 Тогаш Павле и Варнава им рекоа одлучно: „Требаше најнапред вам да ви се проповеда Божјото Слово; но бидејќи вие го отфрлате од себе и не се сметате достојни за вечниот живот, еве, ние им се обраќаме на народите,
47 зашто Господ ни заповеда така: ‘Те поставив за светлина на народите, да им бидеш спасение до крајот на земјата.’
48 Кога народите го чуја тоа, се радуваа и го славеа Господовото слово и поверуваа мнозина, кои беа определени за вечниот живот.
49 И Господовото слово се распространуваше по целата земја.
50 А Јудејците ги поттикнаа угледните и побожните жени и градските првенци, и подигнаа гонење против Павла и Варнава, и ги изгонија од своите предели.
51 Овие го истресоа правот од своите нозе против нив и дојдоа во Иконија.
52 А учениците се исполнија со радост и со Светиот Дух.

Глава 14

1 Во Иконија влегоа заедно во јудејската синагога, и зборуваа така, што поверува големо множество Јудејци и Грци.
2 Но Јудејците, кои не ги послушаа, ги побунија и ги огорчија душите на многубошците против браќата.
3 Овие пак останаа тука долго време, проповедајќи смело, во Господа, Кој сведочеше за словото на Својата благодат и овозможуваше нивните раце да прават знаци и чуда.
4 И множеството во градот се раздели: едни беа со Јудејците, а други со апостолите.
5 Кога многубошците и Јудејците, со своите старешини, се нафрлија врз нив да ги измачуваат и да ги убијат со камења,
6 тие научија за тоа и избегаа во ликаонските градови, Листра и Дарвија, и во нивната околина,
7 и таму го проповедаа Евангелието.
8 Во Листра седеше некој човек немоќен во нозете, хром од мајчината утроба, кој никогаш не одел.
9 Тој го слушаше Павла кога зборуваше, а кога Павле го погледна виде дека има вера за исцелување,
10 и му рече со силен глас: „Исправи се на своите нозе!” И тој скокна и прооде.
11 А множеството народ кога виде што направи Павле, го подигна својот глас, велејќи на ликаонски: „Боговите станаа како луѓе и слегоа при нас!”
12 И го нарекоа Варнава - Зевс, а Павла - Хермес, зашто тој беше началник на словото.
13 А свештеникот на Зевсовото светилиште, што се наоѓаше пред градот, доведе јунци и донесе венци пред вратата и сакаше, заедно со народот, да принесе жртва.
14 Но кога го чуја тоа апостолите, Варнава и Павле, ги раскинаа своите облеки се втурнаа меѓу народот и извикаа,
15 велејќи: „Мажи, зошто го правите тоа? И ние сме луѓе како вас! Но ви проповедаме да се обратите, од тие суети, кон живиот Бог, Кој ги создаде небото и земјата, морето и сè што е во нив;
16 Кој во минатите поколенија ги пушти сите народи да одат по своите патишта,
17 и сепак никогаш не прекратуваше да сведочи за Себеси со Своите добрини, давајќи ви од небото дождови и плодоносни времиња и полнејќи ги вашите срца со храна и веселба.”
18 И зборувајќи за тоа, одвај успеаја да го запрат народот да не им принесе жртва.
19 Но стигнаа Јудејци од Антиохија и Иконија и го наговорија народот; го каменуваа Павла и го извлекоа од градот, мислејќи дека е мртов.
20 Меѓутоа, кога учениците се собраа околу него, тој стана и влезе во градот. А утреден отиде со Варнава во Дерва.
21 Откако го навестија Евангелието во оној град и придобија многу ученици, се вратија во Листра, Иконија и Антиохија;
22 ги утврдуваа душите на учениците и ги советуваа да бидат постојани во верата, и дека треба преку многу неволји да влезат во Божјото Царство.
23 И кога им определија старешини, во одделните цркви, се помолија со пост и Му ги предадоа на Господа, во Кого поверувале.
24 Потоа поминувајќи низ Писидија, дојдоа во Памфилија;
25 и, откако го проповедаа словото во Перга, слегоа во Аталија;
26 а оттаму отпловија во Антиохија, откаде и беа предадени на Божјата благодат за делото што го завршија.
27 И кога пристигнаа и ја собраа црквата, раскажаа, што сè направил Бог со нив, и како им ја отворил вратата на верата на народите.
28 И останаа подолго време со учениците.

Глава 15

1 А некои дојдоа од Јудеја, и ги учеа браќата: „Ако не се обрежете според Мојсеевиот обичај, не можете да се спасите.”
2 А кога Павле и Варнава се впуштија во не мала расправа со нив, определија Павле и Варнава и уште некои од нив, да се искачат во Ерусалим, при апостолите и старешините заради тоа прашање.
3 И така, испратени од црквата, поминаа низ Феникија и Самарија, раскажувајќи за обратувањето на народите, и правејќи им голема радост на сите браќа.
4 Кога стигнаа во Ерусалим, беа примени од црквата, од апостолите и старешините; и раскажаа сè што направил Бог со нив.
5 Тогаш станаа некои од фарисејската следба, кои поверуваа, и рекоа, дека треба да бидат обрезани и да им се нареди да го пазат Мојсеевиот Закон.
6 Апостолите и старешините се собраа да ја разгледаат таа работа
7 и бидејќи настана големо расправање, Петар стана и им рече: „Мажи, браќа! Вие знаете дека Бог веќе од првите денови ме избра меѓу вас, за да го чујат народите од мојата уста словото на Евангелието и да поверуваат.
8 И Бог, Кој ги познава срцата, посведочи на нив, кога им Го даде Светиот Дух, како и нам.
9 И не постави никакви разлики меѓу нас и нив, зашто преку вера ги очисти нивните срца.
10 Зошто сега Го искушувате Бога, ставајќи им на вратот на учениците јарем, кого ни нашите татковци ни ние не можевме да го носиме?
11 Но ние веруваме дека ќе се спасиме исто како и тие, преку благодатта на Господа Исуса.”
12 Тогаш замолкна целото множество и ги слушаа Варнава и Павла, кои раскажуваа колку чуда и знаци направи Бог, преку нив, меѓу народите.
13 Кога тие свршија да зборуваат, проговори Јаков и рече: „Мажи браќа, послушајте ме!
14 Симон ви кажа како Бог, најпрво, се погрижи да си земе луѓе од народите за Своето име.
15 И со тоа се слагаат пророчките зборови, како што е напишано:
16 ’После ова ќе се вратам и пак ќе го изградам Давидовиот дом, кој падна; и пак ќе ги изградам неговите урнатини, и пак ќе го подигнам;
17 за да Го побараат Господа другите луѓе и сите народи, кои се наречуваат со Моето име, говори Господ, Кој ги прави овие работи.
18 Познати Му се на Бога сите Негови дела од вечноста.’
19 Затоа сум на мнение дека не треба да ги вознемируваме оние, кои од многубошците Му се обраќаат на Бога;
20 туку да им се напише да се воздржуваат од она, што е онечистено од идолите, од блудство, од удавено и од крв.
21 Зашто Мојсеј има проповедници, од дамни времиња, во секој град: го читаат во синагогите, секоја сабота.”
22 Тогаш апостолите и старешините, со целата црква, одлучија да изберат меѓу себе некои луѓе и да ги испратат со Павла и Варнава во Антиохија: Јуда, наречен Варсава, и Сила, водечки луѓе меѓу браќата,
23 и по нив го испратија ова писмо: „Апостолите и старешините, ваши браќа, ги поздравуваат браќата од народите во Антиохија, Сирија и Киликија!
24 Бидејќи чувме дека некои од нас, на кои ништо не им заповедавме ве збуниле со зборови и ги смутиле вашите души,
25 одлучивме еднодушно да избереме мажи и да ги пратиме при вас, со нашите возљубени Павле и Варнава,
26 со луѓето, кои ги предадоа своите души за нашиот Господ Исус Христос.
27 И така, ви ги испраќаме Јуда и Сила, кои ќе ви го соопштат и усно истово.
28 Имено, Светиот Дух и ние одлучивме да не ставаме на вас никакво друго бреме, освен овие потребни работи:
29 да се воздржувате од жртвуваното на идолите, од крв, и од удавено и од блудство; ако се пазите од тоа, добро ќе направите. Бидете здрави!”
30 И така пратените слегоа во Антиохија, го собраа народот и го предадоа писмото.
31 А кога го прочитаа, се зарадуваа на утехата.
32 Јуда пак и Сила, кои и самите беа пророци, ги тешеа и ги утврдуваа браќата со многу зборови.
33 И откако поминаа таму некое време, браќата ги испратија со мир при оние, кои ги беа пратиле.
34 Сила пак одлучи да остане таму.
35 А Павле и Варнава останаа во Антиохија, каде заедно со многу други поучуваа и го проповедаа Господовото слово.
36 По неколку дена Павле му рече на Варнава: „Да се вратиме пак и да ги посетиме браќата по сите градови, каде го проповедавме Господовото слово, за да видиме како се!”
37 А Варнава сакаше да го поведат со себе и Јована, наречен Марко.
38 А Павле сметаше дека не треба да го водат оној, кој се одделил од нив во Памфилија и не беше пошол со нив на дело.
39 И дојде до расправа, така што се разделија еден од друг. Варнава го зеде со себе Марка и отплови за Кипар;
40 а Павле го избра Сила и тргна, предаден од браќата на Господовата благодат.
41 И поминуваше низ Сирија и Киликија и ги утврдуваше црквите.

Глава 16

1 И така пристигна во Дервија и Листра. И ете, таму беше еден ученик по име Тимотеј, син на Јудејка, која веруваше, и на татко Грк.
2 Браќата во Листра и Иконија сведочеа добро за него.
3 Павле посака да го поведе со себе; го зеде и го обреза заради Јудејците, кои беа по оние места: зашто сите знаеја дека татко му е Грк.
4 И додека одеа по градовите, им ги предаваа одредбите што беа определени од апостолите и старешините во Ерусалим, за да ги пазат.
5 А црквите така се утврдуваа во верата и секој ден нивниот број беше сè поголем.
6 Ги поминаа Фригиската и Галатската Земја, зашто Светиот Дух им забрани да го проповедаат словото во Азија.
7 А кога дојдоа спроти Мисија, се обидоа да отидат во Витанија, но Исусовиот Дух не им дозволи.
8 И така, поминаа низ Мисија и слегоа во Троада.
9 И на Павла му се јави ноќно видение: некој Македонец застана пред него и му се молеше, велејќи: „Дојди во Македонија - помогни ни!”
10 И кога го виде видението, веднаш побаравме да отидеме понатаму во Македонија, заклучувајќи дека Бог нè повикал да им го проповедаме Евангелието.
11 Потоа отпловивме од Троада и патувавме право кон Самотрак, а на идниот ден во Неапол,
12 а оттаму во Филипи, римска колонија и прв град во оној дел на Македонија. Во тој град престојувавме неколку дена.
13 А во саботата излеговме надвор од градската врата, кон реката, каде што имаа обичај да се молат. И седнавме и им зборувавме на собраните жени.
14 И некоја богобојазлива жена по име Лидија, продавачка на пурпурно платно од градот Тиатир, слушаше; и Господ и го отвори срцето да внимава на Павловите зборови.
15 А кога беше крстена таа, и нејзиниот дом, нè замоли, велејќи: „Ако ме признавате за верна на Господа, влезете во мојот дом и останете.” И нè принуди.
16 А кога еднаш одевме на молитва, нè сретна некоја девојка, слугинка, која имаше претскажувачки дух, и која, со вражање, им донесуваше голема печалба на своите господари.
17 Таа одеше по Павла и по нас, викајќи: „Овие луѓе се слуги на Сèвишниот Бог; кои ни проповедаат пат на спасение.”
18 Тоа го правеше многу денови. А кога му досади на Павла, се заврти и му рече на духот: „Ти заповедам во името на Исуса Христа да излезеш од неа!” И излезе во истиот час.
19 Кога нејзините господари видоа дека излезе и нивната надеж за печалба, ги одвлекоа Павла и Сила до пазарот пред началниците.
20 Кога ги приведоа пред заповедниците, рекоа: „Овие луѓе, кои се Јудејци, го бунат нашиот град
21 и проповедаат обичаи, кои ние како Римјани, не смееме да ги прифатиме ни да ги вршиме.”
22 И заедно, се крена народот против нив, а заповедниците им ги скинаа облеките и наредија да ги бијат со стапови.
23 И откако им удрија многу стапови, ги фрлија во темница и му заповедаа на темничарот да ги чува добро.
24 Откако прими таква заповед, тој ги фрли во внатрешниот дел на темницата, и нозете им ги стави во клада.
25 Околу полноќ, Павле и Сила се молеа и со песна Го славеа Бога, а затворениците ги слушаа.
26 Но одеднаш стана силен потрес, така што се стресоа основите на темницата: во истиот миг се отворија сите врати, и на сите им паднаа оковите.
27 А чуварот на темницата се разбуди и кога ги виде отворените врати на темницата, го извади мечот и сакаше да се убие, мислејќи дека затворениците избегале.
28 Но Павле викна со силен глас, велејќи: „Не прави си себеси никакво зло, зашто сите сме тука!”
29 А тој побара светлина, истрча внатре и треперејќи падна пред Павле и Сила;
30 ги изведе и рече: „Господини, што треба да правам за да се спасам?”
31 Тие пак рекоа: „Верувај во Господа Исуса и ќе се спасиш ти и твојот дом.”
32 И им го проповедаа Господовото слово нему и на сите, кои беа во неговиот дом.
33 И тој ги зеде во истиот час на ноќта, им ги изми раните од ударите и веднаш се крсти и тој и сите негови.
34 Тогаш ги одведе горе во куќата, постави трпеза, и се зарадува со целиот дом, зашто поверува во Бога.
35 А кога се раздени, заповедниците испратија судски службеници и рекоа: „Пушти ги оние луѓе!”
36 Темничарот му ги рече тие зборови на Павла, велејќи: „Заповедниците пратија да ве пуштам. Затоа сега излезете и одете си со мир!”
37 Но Павле им рече: „Откако нас, римски граѓани, без претходна истрага, јавно нè биеја и нè фрлија во темница; а сега сакаат да нè пуштат тајно? Никако! Туку самите да дојдат и нека нè изведат!”
38 Судските служители им ги соопштија овие зборови на заповедниците, а тие се исплашија кога чуја дека се римски граѓани
39 и дојдоа, се извинија; ги изведоа и ги замолија да си отидат од градот.
40 И кога излегоа така од темницата, дојдоа при Лидија, ги видоа браќата и ги утешија, и си отидоа.