Да го започнеме заедно и подвигот на читање на Новиот Завет, следејќи го 40 дневниот распоред (7)

04.12.2010 год.

(сабота)

КОН СОВЛАДУВАЊЕ НА НОВО-ЗАВЕТНИОТ ПРЕДИЗВИК

Со почетокот на Божикниот пост, да го започнеме заедно и подвигот на читање на Новиот Завет, следејќи го 40 дневниот распоред.

7-ден

ЕВАНГЕЛИЕ СПОРЕД МАРКО

7 ден: Марко 5-8
5 | 6 | 7 | 8

Глава 5

1 И дојдоа на другата страна на морето, во Гадаринскиот крај.

2 И кога излезе од коработ, веднаш му дојде во пресрет - од гробовите - човек со нечист дух.

3 Тој живееше во гробовите; никој не можеше веќе ни со окови да го врзе,

4 зашто многупати го ставаа во окови и вериги, но тој ги кинеше веригите и ги кршеше оковите, и никој не можеше да го скроти.

5 И постојано, ноќе и дење, беше во гробовите и по ридовите, викајќи и удирајќи се самиот со камења.

6 И кога Го виде Исуса оддалеку, дотрча, падна ничкум пред Него,

7 и извика со силен глас: „Што имаш Ти со мене, Исусе, Сине на Сèвишниот Бог? Те заколнувам во Бога, на мачи ме!”

8 Зашто му рече: „Излези од човеков, нечисти душе!”

9 И го праша: „Како ти е името?” И Му рече: „Името ми е Легион, зашто сме мнозина.”

10 И го молеа многу да не ги истера од тој крај.

11 А таму, по ридот, пасеше големо стадо свињи.

12 И Го замолија сите демони, велејќи; „Прати нè во свињине, да влеземе во нив.”

13 И тукутака им дозволи и нечистите духови излегоа, и влегоа во свињите, и стадото - околу две илјади - се спушти по стрмнината во морето, и се удавија во морето.

14 А оние, кои ги пасеа, побегнаа и разгласија во градот и по селата, и дојдоа да видат што станало.

15 И кога дојдоа при Исуса и го видоа бесниот - во кого беше Легионот - како седи облечен и умен, се уплашија.

16 А оние, кои беа виделе, им раскажаа што се случи со бесниот и со свињите.

17 И почнаа да Го молат да си отиде од нивниот крај.

18 А кога влегуваше во коработ, оној кој беше фатен од бесовите, Му се молеше да биде со Него.

19 Но не му одобри, туку му рече: „Оди дома при своите, и раскажи им што ти направи Господ и како ти се смилува!”

20 И отиде и почна да раскажува по Десеттоградието што му направи Исус; и сите се восхитуваа.

21 И кога Исус пак премина со кораб на другата страна, многу народ се собра при Него, а Тој беше покрај морето.

22 И дојде еден од началниците на синагогата, по име Јаир и кога Го виде, падна пред Неговите нозе.

23 И Го молеше многу, велејќи: „Мојата ќерка е на умирање, дојди и положи ги рацете над неа - за да биде спасена и да живее!”

24 И отиде со него. И многу народ одеше по Него и Го притискаше.

25 И една жена, која страдаше од крвотечение дванаесет години,

26 и претрпела многу од мнозина лекари и си го потрошила целиот свој имот, а од тоа немаше никаква полза, туку и стана уште полошо;

27 откако чу за Исуса, дојде меѓу народот, одназад, и се допре до Неговата облека,

28 зашто си велеше: „Ако се допрам само и до Неговата облека, ќе се спасам!”

29 И веднаш и прекрати крвотечението и таа почувствува во телото дека е излекувана од болеста.

30 А Исус почувствува веднаш во Себе, дека сила излезе од Него, се сврте среде народот и рече: „Кој се допре до Мојата облека?”

31 Неговите ученици пак рекоа: „Гледаш дека народ Те притиска и велиш: ‘Кој се допре до Мене?’”

32 И Тој гледаше наоколу, за да види, кој го направи тоа.

33 А жената, уплашена и растреперена - зашто знаеше што стана со неа - дојде и падна пред Него и Му ја кажа сета вистина.

34 А Тој и рече: „Ќерко, твојата вера те спаси! Оди си со мир и биди здрава од својата болест!”

35 Додека уште зборуваше, дојдоа од домот на началникот на синагогата и му рекоа: „Ќерка ти умре! Зошто Го измачуваш уште Учителот!”

36 А Исус, кога го чу зборот, што го рекоа, му рече на началникот на синагогата: „Не бој се! Само верувај!”

37 И никому не му дозволи да оди со Него, освен на Петра, на Јакова и на Јована, братот Јаковов.

38 И дојдоа во куќата на началникот; и виде врева, дека плачеа и пиштеа многу,

39 и кога влезе им рече: „Зошто викате и плачете? Детето не е умрено, туку спие!”

40 И Му се потсмеваа. А Тој ги истера сите надвор, ги зеде: таткото на детето, и мајката и оние кои беа со Него, и влезе таму каде што беше детето.

41 И кога го фати детето за рака му рече: „Талита кум!”- што значи: „Девојче, Јас ти велам стани!”

42 И девојчето стана веднаш и одеше, зашто имаше дванаесет години. И веднаш се зачудија многу.

43 И им заповеда строго никој да не дознае за тоа, и рече да и дадат да јаде.

Глава 6

1 И отиде оттаму и дојде во Својот роден крај, а Неговите ученици одеа по Него.

2 А кога дојде саботата, почна да поучува во синагогата, и мнозина, кои слушаа, се зачудија и рекоа: „Откаде Му е ова Нему? И каква е мудроста што Му е дадена? И какви чудеса прават Неговите раце?

3 Не е ли овој дрводелец, Синот на Марија, и брат Јаковов, и Јосиин, и Јудин и Симонов? И не се ли Неговите сестри тука меѓу нас?” И се соблазнија во Него.

4 А Исус им рече: „Пророк не е без чест, освен во својот роден крај, и меѓу своите роднини и во својата куќа.”

5 И не можеше таму да направи никакво чудо, освен што исцели малку болни, полагајќи ги рацете врз нив.

6 И се чудеше на нивното неверие. И обиколуваше по околните села и поучуваше.

7 И ги повика Дванаесетмината; почна да ги праќа по двајца, и им даде власт над нечистите духови.

8 И им заповеда да не носат ништо за по пат освен еден стап: ни леб, ни торба, ни пари во појасот,

9 туку да се обуени во сандали и да не облекуваат по две облеки.

10 И им рече: „Каде и да влезете во куќа, останете таму, додека не излезете оттаму.

11 А ако не ве примат и не ве послушаат, излезете оттаму и истресете го правот од своите нозе, ним за сведоштво!”

12 И излегоа и проповедаа дека луѓето треба да се покајат.

13 И изгонуваа многу демони, и многу болни помазуваа со масло и ги оздравуваа.

14 И царот Ирод чу, зашто Неговото име беше прочуено, и зборуваше: „Јован Крстител стана од мртвите и затоа дејствуваат силите во него!”

15 Други пак велеа, дека е Илија; а други велеа дека е пророк, или како еден од пророците.

16 Но кога Ирод чу, рече: „Јован, кому јас му ја отсеков главата, тој стана од мртвите.”

17 Имено, Ирод испрати и го фати Јована и го врза во темницата, заради Иродијада, жената на брата му Филипа, бидејќи се ожени со неа,

18 зашто Јован му велеше на Ирода: „Не ти е дозволено да ја имаш жената на брата си.”

19 А Иродијада беше озлобена на него и сакаше да го убие, но не можеше.

20 Зашто Ирод се плашеше од Јована, знаејќи дека е човек праведен и свет, и го пазеше; и кога го слушаше, се збунуваше многу, но сепак го слушаше со задоволство.

21 И кога дојде погоден ден, кога Ирод на својот роденден, им даде вечера на своите кнезови, на војводите и на галилејските прваци;

22 влезе Иродијадината ќерка и поигра и им угоди на Ирода и на прилегнатите со него, и царот и рече на девојката: „Побарај од мене што сакаш и ќе ти дадам.”

23 И и, се заколна: „Што и да побараш од мене, ќе ти дадам - до половина на моето царство.”

24 А таа излезе и и рече на мајка си: „Што да побарам?” А таа рече: „Главата на Јована Крстител.”

25 И веднаш, откако влезе брзо кај царот, побара, велејќи: „Сакам да ми ја дадеш, сега веднаш, на послужавник главата на Јована Крстител.”

26 И царот многу се натажи, но заради заклетвата и оние што седеа со него, не сакаше да ја одбие.

27 И царот веднаш испрати стражар и му нареди да ја донесе неговата глава. И тој отиде, му ја отсече главата во темницата,

28 и ја донесе неговата глава на послужавник и и ја даде на девојката, а девојката ја даде на мајка си.

29 А кога неговите ученици чуја, дојдоа и го зедоа неговото тело и го положија во гроб.

30 И апостолите се собраа при Исуса и Го известија за сè што направиле и што поучувале.

31 И им рече: „Дојдете вие сами, на пусто место и починете си малку!” Зашто, мнозина доаѓаа и си заминуваа, и немаа време ни да јадат.

32 И отидоа со кораб на пусто место насамо.

33 Но ги видоа кога заминуваа и мнозина Го познаа и се запатија пеш, од сите градови, и стигнаа пред нив.

34 А кога излезе од коработ, виде големо множество и се сожали за нив, зашто беа како овци без пастир, и почна да ги поучува многу.

35 И бидејќи времето поодмина доста, Неговите ученици Му пристапија и Му рекоа: „ Местово е пусто, а веќе е доцна.

36 Распушти ги, за да отидат по околните колиби и села, и да си купат нешто да јадат!”

37 А Тој одговори и рече: „Дајте им вие да јадат!” Му рекоа: „Да одиме ли да купиме леб за двеста денарии и да им дадеме да јадат?”

38 А Тој им рече: „Колку лебови имате? Одете и видете!” И кога узнаа, рекоа: „Пет и две риби.”

39 И им заповеда да ги наместат сите по групи, на зелената трева.

40 И прилегнаа во групи по сто и педесет.

41 И ги зеде петте лебови и двете риби, погледна кон небото, благослови и ги раскрши лебовите, па им даваше на учениците да ги ставаат пред нив; и двете риби им ги раздели на сите.

42 И сите јадеа и се наситија.

43 И кренаа дванаесет кошници полни со лебни залаци, и од рибите.

44 А оние кои јадеа леб, беа околу пет илјади мажи.

45 И веднаш ги натера Своите ученици да влезат во коработ и да отидат порано на другата страна, кон Витсаида, додека Тој го распушти народот.

46 И откако се прости од нив, отиде на гората да се помоли.

47 А приквечер каработ беше среде море, а Тој самиот на земјата.

48 И кога ги виде како се мачат веслајќи - зашто ветерот им беше спротивен, околу четвртата ноќна стража, дојде до нив, одејќи по морето, и сакаше да ги замине.

49 А тие, кога Го видоа како оди по морето, помислија дека е привидение, и извикаа,

50 зашто сите Го видоа и се исплашија. Но, Тој веднаш им проговори и им рече: „Бидете храбри! Јас Сум! Не бојте се!”

51 Тогаш влезе при нив во коработ, и ветерот стивна. Тие се зачудија многу во себе,

52 зашто не го разбраа чудото со лебовите, туку срцето им беше закоравено.

53 И кога преминаа, дојдоа на копно во Генисарет и излегоа.

54 Кога излегоа од коработ, веднаш Го познаа,

55 се растрчаа по целата таа околија и почнаа да донесуваат болни, на постели, каде што чуја дека е Тој.

56 И каде и да влегуваше во села, или во градови, или во селца, на трговиштата ги ставаа болните и Го молеа да Го допрат барем до ресите на Неговата облека. И сите, кои Го допреа беа исцелени.

Глава 7

1 И се собраа околу Него фарисеите и некои од книжниците, кои беа дошле од Ерусалим,

2 и видоа дека некои од неговите ученици јадат леб со нечисти, односно неизмиени, раце.

3 Зашто фарисеите и сите Јудејци - држејќи се до преданијата на старите - не јадат, ако не ги измијат рацете до лактите;

4 и кога ќе се вратат од пазар, не јадат, ако не се измијат. И има уште многу друго, што го примиле да го одржуваат: миење на чаши, врчви, бакарни садови и столови.

5 И така, фарисеите и книжниците Го прашаа; „Зошто Твоите ученици не живеат според преданијата на старите, туку јадат леб со неизмиени раце?”

6 А Тој им рече: „Добро пророкуваше Исаија за вас лицемерите, како што е напишано: ‘Овој народ Ме почитува со усните, а нивното срце е далеку од Мене;

7 напразно Ме почитуваат, учејќи науки, што се човечки повелби.’

8 Вие ја оставате Божјата заповед, а го држите човечкото предание.

9 Вие добро ја укинувате - продолжи Тој - Божјата заповед, за да го држите вашето предание!”

10 Имено, Мојсеј рече: ‘Почитувај ги татка си и мајка си!’ и ‘Кој ќе го проколне татка си и мајка си, да биде казнет со смрт!’

11 А вие велите: ‘Ако некој рече на татка си или на мајка си: Она што можам да ти помогнам е ветено, односно жртвен дар,’

12 не го оставате веќе да направи што и да е за својот татко и за својата мајка.

13 И така го укинувате Божјото слово со своето предание, што вие го воспоставивте, и правите многу други работи слични на ова.”

14 Тогаш повторно го повика народот при Себе и му рече: „Слушајте ме сите и разберете!

15 Нема ништо, вон човекот, што би можело да го направи нечист кога ќе влезе во него; туку она што излегува од човекот, тоа го прави нечист.

16 Кој има уши, нека слуша!”

17 Веднаш, кога се оддалечи од народот, Тој влезе во една куќа, Неговите ученици Го прашаа за смислата на параболата.

18 Тој им рече: „Така! Зар и вие не разбирате? Не сфаќате ли дека ништо не може да го направи човекот нечист, што влегува однадвор во него,

19 зашто не влегува во неговото срце, туку во стомакот и оди на одредено место?” Така ги прогласи сите јадења за чисти.

20 Исто така им велеше: „Она што излегува од човекот, тоа го прави нечист,

21 зашто од внатрешноста, од човечкото срце, излегуваат: лоши мисли, разни видови блуд, убиства,

22 кражби, лакомства, лукавства, пакости, разузданост, око лукаво, богохулство, гордост, безумство.

23 Сите тие зла излегуваат од внатре и го прават нечист човекот.”

24 Се крена оттаму и отиде во Тирскиот и Сидонскиот Крај. Влезе во една куќа и сакаше никој да не го дознае. А не можеше да остане скриен.

25 Кога чу за него една жена, чија ќерка беше опфатена од нечист дух; таа дојде и падна пред Неговите нозе.

26 А таа жена беше Елинка, родум Сирофеничанка. И Го молеше да го истера бесот од ќерка и.

27 А Тој и рече: „Остави прво да се наситат децата, зашто не е добро да им се земе лебот на дечињата и да се фрли на кученцата.”

28 Таа пак одговори: „Да, Господи! но и кученцата под трпезата јадат од трошките на децата.”

29 И и рече: „Заради тој збор - оди си - бесот излезе од ќерка ти.”

30 И се врати дома и го најде детето, како лежи на постелата, а бесот излезен.

31 И кога излезе пак од пределите на Тир, дојде - преку Сидон - до Галилејското Море, среде пределите на Десеттоградието.

32 И Му доведоа глувонем и Го молеа да положи рака на него.

33 И го одведе насамо од народот, ги стави Своите прсти во неговите уши, и плукна и го допре неговиот јазик;

34 погледна кон небото, воздивна и му рече: „Ефата!” - односно: „Отвори се!”

35 И веднаш му се отворија ушите и му се разврза врската на неговиот јазик, и зборуваше чисто.

36 И им порача никому да не кажуваат. Но колку повеќе им наредуваше Тој, толку повеќе тие разгласуваа.

37 И прекумерно се чудеа и велеа: „Сè добро прави! И глувите ги прави да слушаат, и немите да зборуваат!”

Глава 8

1 Во тие дни, кога пак се собра големо множество и немаа што да јадат, ги повика Своите ученици и им рече:

2 ”Жал ми е за народот, зашто веќе три дни се постојано покрај Мене и нема што да јадат.

3 Ако ги распуштам гладни по нивните куќи, ќе премалеат по патот, зашто некои од нив се дојдени оддалеку.”

4 И Неговите ученици Му одговорија: „Откаде може некој да ги насити со лебови, тука во пустината?”

5 И ги праша: „Колку лебови имате?” А тие рекоа: „Седум”.

6 Тогаш му заповеда на народот да прилегне на земјата. И ги зеде седумте лебови, заблагодари и ги раскрши, и им даваше на Своите ученици да ги стават, и тие ги ставија пред множеството.

7 Имаа и малку рипчиња. И кога ги благослови, заповеда да ги стават и нив.

8 И јадеа и се наситија, и дигнаа седум кошници останати парчиња.

9 А беа околу четири илјади; и ги распушти.

10 И веднаш влезе во кораб со Своите ученици, и дојде во околината на Далманута.

11 И фарисеите излегоа и почнаа да се препираат со Него, барајќи од Него знак од небото, да Го искушаат.

12 А Тој воздивна, со својот дух и рече: „Зошто ова поколение бара знак? Вистина ви велам, нема да му се даде знак на овој род.”

13 И ги остави пак, влезе во коработ и премина на другата страна.

14 И заборавија да земат леб, и имаа само еден леб со себе во коработ.

15 И им заповеда, велејќи; „Гледајте! Чувајте се од фарисејскиот квас и од квасот Иродов!”

16 Тие пак размислуваа меѓу себе: „Бидејќи немаме леб!”

17 А Исус кога го разбра тоа им рече: „Зошто мислите дека немате леб? Уште ли не разбирате и не сфаќате? Скаменето ли е вашето срце?

18 Очи имате, а не гледате? Уши имате, а не слушате?

19 И не си спомнувате ли, кога ги раскршив петте лебови на пет илјади, колку кошници полни со залаци кренавте?” Му рекоа: „Дванаесет.”

20 Кога раскршив седум лебови на четири илјади, колку кошници полни со залаци кренавте?” Рекоа: „Седум”.

21 И им рече: „Уште ли не разбирате?”

22 И дојдоа во Витсаида. И Му доведоа еден слеп и Го молеа да го допре.

23 Тој го фати слепецот за рака, го изведе надвор од селото и му плукна во очите; ги положи рацете на него и го праша: „Гледаш ли нешто?”

24 Ги подигна очите и рече: „Гледам луѓе како одат - ги гледам како дрва.”

25 Потоа пак ги положи рацете на неговите очи, и прогледа и оздраве, и гледаше сè јасно.

26 И го испрати во неговиот дом, велејќи: „Не влегувај во селото, и никому не раскажувај!”

27 И излезе Исус, со Своите ученици, по селата на Кесарија Филипова; а патем ги прашуваше Своите ученици, велејќи им: „Што велат луѓето, Кој Сум Јас?”

28 Тие Му рекоа: „Јован Крстител, други велат Илија; а трети - дека си еден од пророците.”

29 Но Тој ги праша: „А вие за Кого Ме сметате?” Петар во одговор Му рече: „Ти си Христос”.

30 И им забрани никому да не зборуваат за Него.

31 И почна да ги учи дека Човечкиот Син треба да пострада многу и да биде отфрлен од старешините, првосвештениците и книжниците; дека ќе Го убијат и дека по три дни ќе воскресне.

32 И тоа го зборуваше отворено. А Петар Го зеде насамо и почна да Го укорува.

33 Но Тој се заврте и ги погледна Своите ученици, го укори Петра и рече: „Оди си од Мене, сатано, зашто ти не мислиш за она што е Божјо, туку за она што е човечко.”

34 И го повика народот, заедно со Своите ученици и им рече: „Кој сака да дојде по Мене, нека се одрече од себеси и нека го подигне својот крст и нека оди по Мене.

35 Зашто, кој сака да ја спаси својата душа, ќе ја загуби; а кој ќе ја загуби својата душа заради Мене и Евангелието, ќе ја спаси.

36 Зашто, што му користи на човекот, ако го добие целиот свет, а на својата душа и напакости!

37 Зашто, што може човекот да даде во замена за својата душа?

38 Зашто, кој се срами од Мене и од Моите зборови во овој прељубодеен и грешен род, и Човечкиот Син ќе се срами од него, кога ќе дојде во славата на Својот Татко, со светите ангели.”