Во овој прекрасен Богородичен Храм, Вечерната Богослужба која се отслужи веднаш после Литургијата во Неделата на Прочка, го означи почетокот на низата прекрасни Великопосни Богослужби кои следуваа секојдневно до крајот на седмицата. Токму на таа Вечерна Богослужба, веднаш после Великиот Прокимен „Не одвраќај го лицето Свое...“, белите прекривки на аналоите и светлите одежди на Црковниот клир се заменија со црните бои на Великопосниот период. Веднаш по Вечерната, пак, настапи чинот на проштевање, кога сите присутни во Храмот (ги имаше над стотина!) почнувајќи од Архиереите, паѓајки на колена, бараа прошка еден од друг и си проштеваа еден на друг. Не може да се опише колку беше величествен и потресен овој чин! Многумина не можеа да ги задржат солзите гледајќи како припадници на Црковниот клир паѓаат пред нозете и на најмладите верници барајќи прошка доколку нешто погрешиле. Каква прекрасна атмосфера на братска љубов го исполнуваше Храмот во тие мигови – тоа е нешто неописливо!
Во понеделникот утрото, а и во наредните денови (освен среда и петок) се служеше Утрена Богослужба, Часови (први, трети, шести и деветти) и Вечерна. Во средата и петокот се служеше Утрена Богослужба, Часови, Изобразителна и Вечерна со Литургија на Претходноосветени Дарови. На сите овие Богослужби во голема мера беше застапено читањето на Пслатирот, посебно преку Катизмите и Библиските песни чии стихови се пееа на Канонот на Утрените Богослужби. Многубројни беа и земните поклони кои ги пратеа честоизречените душеполезни зборови на Св.Ефремовата молитва „Господи и Владико на мојот живот“.
Во склоп на овие Богослужби, секојдневно беше служен и мал помен за сите упокоени во Христа браќа и сестри, при што се читаа сите имиња запишани во Помениците оставани од страна на верниците, како и имињата на сите оние кои Руската Црква ги помни како нејзини значајни Архиереи и помагатели.
„Вечнаја ваша памјат, достоблажении оци и братије наши, приснопоминајемии!“
Секоја вечер, од понеделникот до четвртокот беше служено Големо Повечерие со Великиот Канон на Св.Андреј Критски, кого, пратен од Архиерејскиот Хор, го читаше владиката Кливландски Петар, стоејќи на средината на молитвено-темниот Храм, осветлуван само од пламенот на свеќите.
{mp3}VelikiKanon1{/mp3}
{mp3}VelikiKanon9pesna{/mp3}
Во петокот, пак, се отслужи Големо Повечерие со читање на правилото за Света Причест (Каноните кон Преслаткиот Исус, Светиот Ангел чувар и Молебниот Канон на Богородица) а се пееше и Акатистот на Пресвета Богородица.
{mp3}Akatist1{/mp3}
{mp3}GospodiSil{/mp3}
Во саботата (Тодорова Сабота) се отслужи Утрена Богослужба и Часови, се читаше Канонот и молитвите пред Причест, а веднаш потоа се отслужи Света Архиерејска Литургија. По Светата Причест, владиката Петар, како и секогаш, и овој пат ги потсети верниците за неопходноста и должноста да Му се изрази благодарност на Бога за Наговото жртвопринесување за нас, грешните, па застанувајќи пред Светиот Олтар го назначи читањето на Благодарствените молитви по Светата Причест, со зборовите: Слава Тебје Боже, Слава Тебје Боже, Слава Тебје Боже! И целата Црква заеднички Му благодареше на Бога за Неговите Пресвети Дарови.
Имајќи прилика да ги посетувам сите овие Богослужби, Му благодарев на Бога што ни ја дал Својата Света Црква, навистина како еден спасоносен Кораб кој, управуван од Добриот Кормилар, мирно плови по разбрануваните води на овој живот и сите свои патници безбедно ги води кон тивкото пристаниште на нашето спасение – кон преслаткиот Исус Христос, нашиот Бог.
Подготви С.Л
