„Отстранувањето на лукавите помисли во внатрешноста е знак на љубов спрема Бога, а не на грев, бидејќи грев не е појавувањето на помислата, туку пријателската беседа на умот со неа. Ако не ја сакаме, зошто се задржуваме на неа? Не е можно нешто што од сесрце го мразиме долготрајно да разговара со нашето срце. Доколку тоа сепак се случи, значи дека е присутно нашето лошо учество...“

(авва Марко Подвижник)

{moshits}