КАКО ДА ГО ПОПРАВИМЕ ПРЕДАВСТВОТО?

             Денешната парабола за блудниот син ни го открива значењето на односот меѓу Бога и човекот.
Бог, како Отец Небесен, е Изворот на безброј добра. Човекот, како Божјо дете, може во одреден момент да стане соучесник на овие добра и да прими неизмерно повеќе - Царството Небесно. Но, како и во случајот со Адам, човекот, наместо да работи на себеси, насочува стремежи кон Бога, настојувајќи да ги стекне овие добра без духовен напор.
          Овие неосновани и дрски стремежи на човекот се должат на отфрлањето на Бога, на отуѓувањето од Него. По својата природа тоа е предавство - таканаречениот блудство во Светото писмо. Во оваа смисла, секој грев не е само злосторство против Божјите заповеди, туку и уништување на односот на доверба меѓу Бога и човекот. Затоа што блудот е најгнасната форма на предавство - ја уништува довербата и, во духовна смисла, верата. Последица на оваа грешна постапка и состојба е недостатокот на љубов, што пак доведува до стврднување на душата и до неспособност на човекот да се издигне над своите страсти.
               Ова е особено тажна, но не и безнадежна состојба, бидејќи денес Евангелието ни кажува дека Бог не е само Извор на добрата, туку и Ризница на милосрдието. Неговата љубов кон нас е толку голема што е подготвен да ни прости сè, дури и предавство.

             Освен тоа, простувањето што Бог им го дава на Своите цлудни чеда е условено само со покајание. Со други зборови, не треба да станеме достојни за прошка, туку да молиме за тоа. Во исто време, барањето прошка не е поврзано со унижение, бидејќи Бог не прифаќа не во делот на наемниците, туку како синови и ќерки. Тој ја нагласува Неговата љубов кон нас и ни покажува дека искреното покајание е доволно за да се промени нашата состојба.
           Во односот Божји кон човекот не се открива само милоста на нашиот Отец Небесен, туку и Неговата величественост, затоа што кога Бог ни дава прошка, Тој ни го враќа достоинството на минатото, без да си спомнува за нашето предавство.
          Денес да си го поставиме прашањето : колку далеку сме оддалечиле од Бога и не е ли е време да се вратиме? Затоа што Неговите татковски прегратки се секогаш отворени за нас, а за Божјата љубов сведочи Неговата смрт на Крстот. А одговорот на ова насушно прашање и на оваа безгранична љубов треба да бидат зборовите од денешната парабола – „Оче, згрешив  против небото и пред тебе!“.

Автор: Архиепископ Баришевски Виктор (Коцаба)

Извор: blogs.korrespondent.net / bogonosci.bg

Подготвил  С. Стефковски

11.02.2023  лето Господово