"Сакам да шетам сам, ја љубам природата, каде и да погледнам, се' ме утешува; секое дрвце и секоја грмушка, а малите птички - како летаат од дрво на дрво, со стапалцата висат на гранче, колваат нешто, и белото зајаче бега и стои на задните шепи, послушува и погледнува наоколу и продолжува напред.
Сето тоа толку изградува, просто не можеш да се воздржиш од солзи, во се' се гледа Божјата промисла. Како се' е прекрасно создадено и милостиво за се' се грижи и ништо не заборава.
Птичките се такви малечки, ноџињата како сламки, а постојат и се хранат и во време на мраз. Слава Господи на Твојата премудрост, слава на Твоето создание!"
Схиигумен Јован (Алексеев)
Избор од фб на