Еклисиолошки и канонски последици од Светотаинската природа на Црквата. Црковно заедничарење, соборност и власт
Што се однесува до приматот на различни нивоа, би сакале да ги потврдиме следниве моменти:
1. Приматот на сите нивоа е практика цврсто заснована на канонското предание на Црквата.
2. Иако фактот за примат на универзално ниво е прифатен и од Исток и од Запад, постојат разлики во сфаќањето во врска со начинот на кој тој треба да се применува, како и во врска со неговите библиски и богословски основи.
44. Во историјата на Истокот и на Западот, барем до деветтиот век, биле признаени низа привилегии, секогаш во контекст на соборноста, согласно условите од тоа време, кои му припаѓале на protos-от или kephale на секое од востановените црковни нивоа: локално, на Епископот како protos на неговата епархија во однос на неговите презвитери и народ; регионално, на protos-от на секоја митрополија во однос на Епископите од неговата област, и на protos-от на секоја од петте патријаршии во однос на митрополитите во секоја од нив; и универзално, на Римскиот епископ како protos меѓу патријарсите. Оваа поделба на нивоа не ја намалува Светотаинската еднаквост на секој Епископ ниту соборноста на секоја помесна Црква.
45. Прашањето за улогата на Римскиот епископ во заедничарењето на сите Цркви останува да биде разгледано подлабоко. Која е специфичната функција на Епископот на „првата катедра“ во еклисиологија на koinônia и имајќи го предвид она што го кажавме за соборноста и власта во овој текст? Како треба да се сфати и живее во светлина на црковната пракса од првиот милениум учењето за универзалниот примат на првиот и вториот Ватикански собор? Ова се клучни прашања за нашиот дијалог и за нашите надежи кон воспоставување на целосна евхаристиска заедница меѓу нас.
46. Ние, членовите на Мешаната меѓународна комисија за Богословски дијалог меѓу Римокатоличката и Православната Црква, сме убедени дека претходното изложување во врска со црковното заедничарење, соборност и власт претставува позитивен и значаен напредок во нашиот дијалог, како и дека обезбедува цврста основа за иден разговор по прашањето за приматот на универзалното ниво во Црквата. Свесни сме дека многу проблематични прашања остануваат за појаснување, но се надеваме дека, поддржани од молитвата на Исус „За да бидат сите едно ... и да поверува светот“ (Јован 17, 21), и во послушание на Светиот Дух, ќе можеме да го надградиме веќе постигнатиот договор. Потврдувајќи и исповедајќи „еден Господ, една вера, едно крштение“ (Ефесјани 4, 5), Му оддаваме слава на Бог Света Троица, Отецот, Синот и Светиот Дух, Кој нè собра заедно.
Забелешка од уредникот на “Europaica”: Горенапишаниот текст, кој го пренесуваме по барање на многу наши читатели, е прв документ усвоен од Мешаната меѓународна комисија за Богословски дијалог меѓу Православната Црква и Римокатоличката, во одсуство на претставници од Московската патријаршија. Претставниците од Бугарската патријаршија исто така беа одсутни од средбата во Равена, додека претставници од Православната Црква во Америка (ОСА) и Православната Црква во Јапонија воопшто не беа поканети да земат учество во работата на Комисијата, затоа што Цариградската патријаршија не го признава нивниот статус. Документот опфаќа изјави (особено во параграф 39) што беа критикувани од страна на делегацијата на Московската патријаршија во Белград, 2006 година. Московската патријаршија ќе го проучи Равенскиот документ и ќе ги изложи своите заклучоци кога ќе дојде време за тоа.
(крај)
Еклисиолошки и канонски последици од Светотаинската природа на Црквата (I дел)
Еклисиолошки и канонски последици од Светотаинската природа на Црквата (II дел)